علی بن فضل الله شوشتری

«عَن اَبِی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: اِنَّ العَبدَ لَتَکُونَ لَهُ الحاجَةُ اِلَی اللهِ عزوجل فَیَبدَأ بِالثَّناء عَلَی اللهِ و الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ حَتّی یَنسی حاجَتَهُ فَیَقضِیهَا اللهُ لَهُ مِن غَیرِ اَن یَسألَهُ اِیّاها».[1]

از امام صادق علیه السلام نقل‌شده است که آن حضرت فرمود :گاه بنده حاجتی دارد که از خداوند متعال می خواهد درخواست کند. [قبل از درخواست حاجت] ابتدا ثنای الهی را می‌گوید و صلوات بر محمد و آل محمد می فرستد. به‌قدری مشغول ثناگویی خدا و صلوات بر محمد و آل محمد می‌شود که فراموش می‌کند حاجتش را از خدا درخواست نماید .خداوند متعال حاجت چنین شخصی را بدون آنکه از خدای منان سؤال کند برآورده می سازد.