علی بن فضل الله شوشتری

« عَن عُمَرِ بنِ یَزیدِ قالَ :قالَ لی اَبُو عَبدُاللهِ :یا عُمَرُ اِنَّهُ اِذا کانَ لَیلَةُ الجُمُعَةِ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ مَلائِکَةٌ بِعَدَدِ الذَّرِّ، فی اَیدیهِم اَقلامُ الذَّهَبِ وَ قَراطِیسُ الفِضَّةِ، لا یَکتُبُونَ اِلی لَیلَةِ السَّبتِ الّا الصَّلاةَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صلی‌الله عَلَیهِ وَ عَلَیهِمَ فَاَکثِر مِنها ».[1]

از عمر بن یزید روایت‌شده است که گفت: امام صادق علیه السلام به من فرمود :‌ای عمر! هنگامی‌که شب جمعه می‌شود، به تعداد مورچگان (تعداد مورچگان را در عالم خدا می داند) از آسمان، فرشته فرود می آید و در دستانشان قلم های زرین و کاغذهای نقره ای است، که تا شب شنبه چیزی در آن نمی نویسند، مگر صلوات بر محمد و آل محمد که صلوات خدا بر پیامبر و بر آل پیامبر باد. پس بسیار صلوات بفرستید.