سلام دادن پیامبر اکرم (ص) بر سلام کننده و صلوات فرستنده
«قالَ الباقِرَ علیه السلام اَنَّ مَلَکّا مِنَ المَلائِکةِ سَألَ اللهَ اَن یعطیهُ سَمعَ العِبادِ، فَأعطاهُ اللهُ فَذلِکَ المَلَکُ قائِمٌ حَتّی تَقوُمَ السّاعَةُ لَیسَ اَحَدٌ مِنَ المُؤمِنینَ یقُولُ صلی‌الله عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلِّم، الّا قال المَلَکُ: وَ عَلَیکَ السَّلامُ، ثُمَّ یقُولُ المَلَکُ: یا رَسُولَ اللهِ اِنَّ فُلا ناً یقرِئکَ السَّلامَ، فَیقُولُ رَسُولُ الله: وَعلیه‌السلام».[1]
امام باقر علیه السلام فرمود: فرشته ای از فرشتگان از خداوند متعال درخواست کرد که گوش [شنوایی] بندگان را به او بدهد. خداوند متعال خواسته آن فرشته را اجابت فرمود. و شنوایی بندگان را به او داد. آن فرشته تا قیام قیامت، همچنان ایستاده است و هر مؤمنی بگوید: صلوات و سلام خدا بر او و خاندانش باد. فرشته می‌گوید: و بر تو باد سلام. سپس فرشته می‌گوید: ای پیامبر خدا فلانی به تو سلام میفرستد. پیامبر اکرم هم می فرماید: بر او باد سلام.
«عَنِ الاِمامِ الصّادِق علیه السلام اِنَّه قالَ: وَ کَّلَ اللهُ بِقَبرِ النَّبِی (ص) مَلَکاً یقالُ لَهُ ظِهلِیلُ، اِذا صَلّی عَلَیهِ اَحَدُکُم وَ سَلَّمَ عَلَیه قالَ لَهُ: یا رَسوُلَ اللهِ فُلانٌ سَلَّمَ عَلَیکَ وَ صلّی عَلَیکَ. قالَ: فَیرَدُّ النَّبِی بِالسَّلامِ».[2]
از امام صادق علیه السلام روایت‌شده است که آن حضرت فرمود: خداوند متعال بر قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرشته‌ای را به نام ظهلیل موکل کرده است. وقتی یکی از شماها بر او صلوات می فرستید و یا بر او سلام می کنید، به رسول خدا عرضه می دارد: ای رسول خدا فلان شخص بر شما سلام کرد و بر شما صلوات فرستاد. رسول خدا هم سلام آن شخص را می دهد.
از روایت استفاده می‌شود که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گر چه به‌حسب ظاهر از دنیا رفته اند. ولی آنان زنده اند و جواب سلام افرادی را که بر او سلام می کنند می دهند. زیرا جواب سلام واجب است. وقتی به‌تصریح قرآن کریم شهدا زنده اند. چگونه باشد که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خاندان اطهرش مرده باشد. آیا آن‌ها زنده نیستند. قهراً به اولیت آنان هم زنده اند. چون آن‌ها هم شهیدند. چه‌بسا بتوان ادعا کرده که مهم‌ترین اثر از آثار و برکات صلوات و سلام این است که رسول خدا جواب سلام را داده و بر او سلام می‌کند.
[1]. نهج الذکر،ج4،ص367،ح 3022، به نقل از امالی شیخ طوسی،ص678،ح 1437؛ بحارالانوار،ج94،ص70،ح 61.
[2].حکیم هندی، الصلوات مفتاححل المشکلات،ص44، به نقل از مستدرک الوسائل نوری،ص330، باب 31،حدیث 5.
