صلوات مایه قرب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم
مرحوم احمد بن حسینی اردکانی در کتاب مجمع الصلوات از بعضی از کتب عامه روایت کرده است که: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز قیامت، اولین کسی که حلّه بهشتی را می پوشد، پدر من حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه‌السلام است، [پس از پوشیدن حلّه بهشتی] به امر الهی یک کرسی در طرف راست عرش می گذارند و او را بر آن می نشانند.
بعد از حضرت ابراهیم، مرا حلّه بهشتی می پوشانند، به امر الهی یک کرسی در طرف چپ عرش میگذارند. و مرا بر آن می نشانند. و امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام در پیش روی من می ایستد، و تمام امت در پشت سر من می ایستند. [البته با تفاوت درجات].
هر بنده‌ای که بعد از نمازهای فریضه
ده مرتبه بر من و آل من صلوات بفرستد، او را در نزد من جا دهند، که او مرا ببیند و
من او را ببینم، و روی او مانند ماه شب چهارده تابان بوده و می درخشد.[1]
