«الاِمام الصّادِقِ علیه السّلام: اَفضَلُ الدُّعاء الصَّلاةُ عَلی رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم».[1]
امام صادق علیه السّلام فرمود: برترین دعا، صلوات فرستادن بر پیامبر خداست.
«الاِمام الکاظِمِ علیه السّلام: اَفضَلُ الدُّعاء الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله عَلَیهِم، ثُمَّ الدُّعاء لِلِاخوانِ، ثُمَّ الدُّعاءُ لِنَفِسکَ فیما اَحبَبتَ».[2]
امام کاظم علیه السّلام فرمود: بهترین دعا، صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد است.
سپس دعا کردن برای برادران و آنگاه دعا کردن برای خودت درباره آنچه دوست داری.
«قالَ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم اَنَا عِندَ المیزانِ یومَ القِیامَةِ، فَمَن ثَقُلَت سَیئاتُهُ عَلی حَسَناتِهِ جِئتُ بِالصَّلاةِ عَلَی حَتَّی اُثقِلَ بِها حَسَناتِهِ».[1]
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز قیامت، من کنار ترازو هستم. هر کس بدی هایش بر خوبی هایش سنگینی کند، صلواتی را که بر من فرستاده است، می آورم و با آن [کفه ی] خوبی هایش را سنگین می گردانم.
«الاِمام الباقِرِ و الاِمامُ الصّادِقِ علیهما السلام: ما فِی المیزانِ شَیئی اَثقَلُ مِنَ الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اِنَّ الرَّجُلَ لَتُوضَعُ اعمالُهُ فِی المیزانِ فَتَمیلُ بِهِ، فَیخرجُ صلی الله علیه و آله و سلم الصَّلاةَ عَلَیهِ فَیضَعُها فی میزانِهِ فَیرجَّحُ بِهِ».[2]
امام باقر یا امام صادق علیهما السلام فرمودند: هیچ عملی سنگینتر از صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد وجود ندارد. آدمی، اعمالش در ترازو نهاده میشود و سبک است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم درودها و صلواتهای او را بیرون می آورد و در ترازویش میگذارد و به سبب آن سنگین میشود.
«الاِمام
الصّادِقِ علیه السلام: مَن صَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ علیه وَ علیهمالسلام حینَ یصَلِّی
العَصَر یومَ الجُمُعَةِ قَبلِ اَن ینفَتِلَ مِن صَلاتِهِ عَشرَ مَرّاتٍ، یقوُلُ: اَللّهُمَّ
صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلاَوصِیاء المَرضِیینَ بِاَفضَلِ
صَلَواتِکَ، وَ بارِک عَلَیهِم بِاَفضَلَ بَرَکاتِکَ، وَ عَلَیهِ وَ علیهمالسلام
وَ عَلی اَرواحِهِم وَ اَجسادِهِم وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. صَلَّت عَلَیهِ
المَلائِکَةُ مِن تِلکَ الجُمُعَةِ اِلَی الجُمُعَهِ المُقِبلَةِ فی تِلکَ
السّاعَةِ».[1]
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس وقتی نماز عصر روز جمعه را خواند، پیش از آنکه از حالت نمازش رویگردان شود، ده مرتبه بگوید: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلاَوصِیاء المَرضِیینَ بِاَفضَلِ صَلَواتِکَ، وَ بارِک عَلَیهِم بِاَفضَلَ بَرَکاتِکَ، وَ عَلَیهِ وَ علیهمالسلام وَ عَلی اَرواحِهِم وَ اَجسادِهِم وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».
فرشتگان، از آن جمعه تا جمعه ی آینده، در همان ساعت بر او صلوات میفرستند.
[1]. نهج الذکر،ج4،ص444،ح 3116، به نقل از جمال الاسبوع،ص274،ح1.
«رُوی عَنِ الاِمامُ الصّادِقِ علیه السلام اَنَّهُ قال: مَن صَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فیما بَینَ الظُّهرَینِ عَدَلَ سَبعینَ رَکعَةً».[1]
از امام صادق علیه السلام روایتشده است که آن حضرت فرمود: هر کس بین نماز ظهر و نماز عصر، صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد برابر است با هفتاد رکعت نماز.
از ظاهر روایت استفاده میشود که هر یک صلوات مابین نماز ظهر و عصر برابر با هفتاد رکعت نماز است. پس بنابراین هر کس بیشتر صلوات بفرستد تعداد رکعات بیشتر میشود. و الله العالم.
3.حکیم هندی، الصلوات مفتاح حل المشکلات، به نقل از مستدرک الوسائل نوری،ج6،ص97، باب 40،حدیث 16؛ آئین جمعه، موسوی اصفهانی،ص449، به نقل از بحار،ج90،ص66.
«عَن اَبی نَصیر قالَ: سَمِعتُ اَباعَبدِاللهِ علیه السلام یقُولُ: الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فیما بَینَ الظُّهر وَ العَصرِ تَعدِلُ سَبعینَ حَجَّةً».[1]
از ابی نصیر روایتشده است که گفت: شنیدم که امام صادق علیه السلام می فرمود: صلوات بر محمد و آل محمد ما بین نماز ظهر و عصر برابر است با هفتاد حج.
«اَلاِمام الصّادِقِ علیه السلام: تَقُولُ وَ أنَتَ عَلی بابِ المَسجِدِ [الحرام]:
... اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ بارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَارحِم مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ، کَما صَلَّیتَ و بارَکتَ وَ تَرَحَّمتَ عَلی اِبراهیمَ وَ آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ، وَ عَلی اِبراهیمَ خَلیلَکَ، وَ عَلی اَنبِیائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ سَلِّم عَلَیهِم، وَ سَلامٌ عَلَی المُرسَلین، وَ الحَمدُلِلهِ رَبِّ العالَمین».[1]
امام صادق علیه السلام فرمود: زمانی که بر درگاه مسجد الحرام قرار گرفتی، میگوئی:
«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ بارَک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارحَم مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَما صَلَّیتَ وَ بارَکتَ وَ تَرَحمتَ عَلی اِبراهیمَ وَ آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ عَلَی اِبراهیم خَلیلِکَ وَ عَلی اَنبِیائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ سَلِّم عَلَیهم، وَ سَلامٌ عَلَی المُرسَلینَ، وَ الحَمدلِلهِ رَبٍّ العالَمینَ».
«الاِمام الصّادِقِ علیه السلام: اِذا اَرَدت اَن تَخرُجَ مِن مَکَّةَ وَ تَأتِی اَهلَکَ، فَوَدِّعِ البَیتَ وَ اِحمَدِ اللهَ وَ اُثُنِ عَلَیهِ، وَ صَلِّ عَلَی النَّبِی صلی الله علیه و آله و سلم ثُمَّ قُل:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ، وَ نَبیکَ وَ اَمینِکَ، وَ حَبیبکَ وَ نَجِیک[1]
وَ خِیرَتِکَ مِن خَلقِکَ، اَللّهُمَّ کَما بَلَّغَ رِسالاتِکَ، وَ جاهَدَ فی سَبیلکَ وَ صَدَعَ بِاَمرِک، وَ أُوذِی فی جَنبِکَ، وَ عَبَدَکَ حَتّی اَتاهُ الیقینُ...»[2]
امام صادق فرمود: هرگاه خواستی از مکه خارج شوی و نزد خانواده ات بروی، پس با خانه ی کعبه وداع کن... و خدای متعال را ستایش نما و ثناگوی و بر پیامبر صلوات بفرست. سپس بگو:
«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ، وَ نَبیکَ وَ اَمینِکَ، وَ حَبیبکَ وَ نَجِیک وَ خِیرَتِکَ مِن خَلقِکَ، اَللّهُمَّ کَما بَلَّغَ رِسالاتِکَ، وَ جاهَدَ فی سَبیلکَ وَ صَدَعَ بِاَمرِک، وَ أُدوذِی فی جَنبِکَ، وَ عَبَدَکَ حَتّی اَتاهُ الیقینُ...»
قالَ
عبدُ السّلامِ بنُ نُعیمٍ لِمُولانا الصّادقِ علیه السلام: إنّی دَخَلتُ البیتَ وَلَمْ یَحضُرْنی
شَیءٌ مِن الدُّعاءِ إلاِّ الصَّلاةُ عَلی مُحمَّدٍ وَآلِ مُحمَّدٍ، فقالَ: أما إنَّهُ لَمْ یَخرُجْ أحَدٌ بِأفضَلَ مِمّا خَرَجْتَ[1]
از عبدالسلام بن نعیم روایت شده است که گفت: به امام صادق علیه السلام گفتم: وارد خانه خدا شدم و هیچ دعایی جز صلوات بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به یادم نیامد. فرمود: هیچکس کاری بهتر از کار تو در آنجا انجام نداده است.
«عَنِ الصَّباحِ بنِ سِیابَةَ، عَن ابیعبدالله علیه السلام قالَ: اَلا اُعَلِّمُک شَیئاً یقِی اللهُ بهَ وَجهَکَ مِن حَرِّ جَهَنَّمَ؟
قالَ: قُلتُ: بَلی. قالَ: قُل بَعدَ الفَجرِ: اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. مِأةَ مَرَّةٍ، یقی اللهُ بِهِ وَجهَکَ مِن حَرّ جَهَنَّمَ».[1]
صباح بن سیابه از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت از من پرسیدند نمی خواهی چیزی یاد بدهم که خداوند بهوسیله آن صورتت را از حرارت جهنم حفظ کند؟
عرض کردم: چرا ؟
حضرت صادق علیه السلام فرمودند: بعد از طلوع فجر صدبار بگو اللهم صل علی محمد و آل محمد. تا خداوند متعال صورتت را از حرارت جهنم حفظ نماید.
«فی فِقهِ الرِّضا علیه السلام: مَن صَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ مِأةَ مَرَّةٍ بَینَ رَکعَتَی الفَجرِ وَ رَکَعتَی الغَداةِ وَقتی اللهُ وَجهَهُ حَرَّ النّارِ».[2]
در فقه الرضا علیه السلام روایتشده است که: کسی که بر محمد و آل محمد بین نماز شب و نماز صبح صد مرتبه صلوات بفرستد خداوند صورتش را از حرارت جهنم نگه میدارد و حفظ میکند.