صلوات بیرون برنده انسان از ظلمت

در روایت وارد شده است که هرکس بر محمد و آل محمد ده مرتبه صلوات بفرستد، خداوند و فرشتگان صدبار صلوات بر او می فرستند، و هرکس بر محمد و خاندان محمد، صدبار صلوات بفرستد، خداوند و فرشتگان هزار بار بر او صلوات می فرستند. مگر نشنیده‌ای فرموده خدای متعال را که فرمود:

«هُوَ الَّذی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ کانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیماً»[1]».[2]

خدا و فرشتگانش بر شما (صلوات فرستنده بر محمد و آل محمد) صلوات می‌فرستند تا شما را از ظلمت‌ها بیرون برده و داخل در نور نماید؛ و خدا به مؤمنان مهربان است.

[1] سوره احزاب، آیه 43.

[2] نهج الذکر،ج 4، ص 378، ح3026، به نقل از الکافی، ج2، ص493، ح14.

چرا حضرت ابراهیم خلیل‌ الله شد

«عَن عَبد العَظیمِ الحَسَنِی قالَ: سَمِعتُ عَلی بن مُحَمَّدٍ العَسکَری عَلَیهِما السلام یقُولُ اِنَّما اِتَّخَذَا اللهُ عزوجل اِبراهیمَ خَلیلاً لِکِثرَةِ صَلاتِهِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اهل‌بیتهِ صَلَواتُ اللهُ عَلَیهِم».[1]

از جناب عبدالعظیم حسنی روایت‌شده است که گفت: شنیدم امام هادی علیه السلام فرمود: به این دلیل، ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه‌ السلام) را، خداوند خلیل خود کرد که بر محمد و آل محمد علیهم‌السلام زیاد صلوات می­ فرستاد.

با توجه به فرموده امام هادی علیه السلام انسان از روایت می­تواند این استفاده را ببرد که ذکر شریف صلوات یکی از عوامل محبت و دوستی انسان باخدا می‌شود.

اگر انسان مداومت بر ذکر شریف صلوات بنماید، قهراً محبوب الهی قرار می­ گیرد.

[1].حر عاملی، وسائل الشیعه،ج 4،ص1212،ح 9098.

نفرین رسول خدا

«عَن رَسولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم رَغِمَ أنفُ رَجُلٍ ذُکِرت عِندَهُ فَلَم یصَلِّ عَلَی».[1]

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت‌شده است که آن حضرت فرمود:

خوار باد آن‌کسی که نام من در نزدش برده شود و بر من صلوات نفرستد.

[1]. نهج الذکر،ج4،ص354،ح 2994، به نقل از بحارالانوار،ج74،ص86،ح 100.

صلوات سبب دوام محبت است

مرحوم احمد بن محمد حسینی اردکانی در کتاب مجمع الصلوات می‌گوید: مرحوم ملاحسین کاشفی سبزواری در بعضی از رساله ­هایش فوایدی را برای صلوات بیان کرده است که از جمله آن فواید این است که هر کس بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، باعث دوام محبت نسبت به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می­ گردد. زیرا محب و دوستدار هر چه محبوب را بیشتر یاد کند، محاسن و مناقب او در خاطرش بیشتر خطور می‌کند، و هر چه محبوب بیشتر در ذهن و خاطرش ظهور نماید، محبت و مودتش نسبت به محبوب زیادتر می‌شود. تا به حدی می‌رسد که دوستی او تمام دل را فرا می‌گیرد، و دیگر به چیزی فکر نکرده و به محبت دیگری نمی پردازد. چنین محبتی دائم و قائم است.[1]

و مخفی نماند که بر دوام محبت رسول خدا و آل اطهرش نتایج کلی مترتب است. که ما به‌ عنوان نمونه با تمسک به روایات به چند مورد اشاره می­ کنیم:

«عُن جابِرِ عَن اَبی جَعفَرِ مُحَمَّدَ بنِ عَلِّی الحُسینِ عَن عَلِّی بنِ الحُسینِ عَن اَبیهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم حُبّی وَ حُبُّ اهل‌بیتی نافِعٌ فی سَبعَةِ مَواطِن اَهوالُهُنَّ عَظیمَةٌ: عِند الوَفاتِ وَ فِی القَبرِ وَ عِندَ النُّشُورِ وَ عِندَ الکِتابِ وَ عِندَ الحِسابِ وَ عِندَ المیزانِ وَ عِندَ الصِّراطِ».[2]

جابر، از امام باقر و او از امام سجاد و او از امام حسین علیهم‌ السلام، روایت کرده است که امام حسین علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: محبت من و محبت اهل‌بیت من در هفت مکان بسیار بزرگ و هولناک نافع است. هنگام مردن، در قبر، هنگام حشر و نشر، هنگام حساب‌ و کتاب، هنگامی‌ که به نامه اعمال در میزان رسیدگی می ­کنند، و هنگام عبور از صراط.

«عَنِ السَّکُونِی عَنِ الصَّادِقِ عَن آبائِهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُول اللهِ أثبَتُکُم قَدَماً عَلَی الصِّراطِ أشَدُّکُم حُبّاً لِاهل‌بیتی».[3]

سکونی، از امام صادق و او از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ثابت‌ قدم‌ ترین شما بر پل صراط کسی است که بیشتر اهل‌بیت من را دوست داشته باشد.

[1]. مجمع الصلوات،ج1،ص148.

[2]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح3.

[3]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح 5.

صلوات و رفع فقر

«عَن سَهل بنِ سَعدٍ السّاعِدِی قالَ: جاءَ رَجُلُ مِنَ الاَنصارِ اِلَی النَّبِی صلی الله علیه و آله و سلم فَشَکا اِلَیهِ الفَقرَ وَ ضَیقَ المَعاشِ، فَقال لَهُ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم: اِذا دَخَلَتَ بَیتکَ فَسَلِّمِ اِن کانَ فیهِ اَحَدٌ، وَ اِن لَم یکُن فیهِ اَحَدٌ فَصَلِّ عَلَی وَ اقرَأ [قُل هُوَاللهُ اَحَدٌ] مَرَّةَ واحِدَةً. فَفَعَل الرَّجُلُ فَأفاضَ اللهُ عَلَیهِ رِزقاً وَ وَسِّعَ عَلَیهِ حَتّی اَفاضَ عَلی جیرانِهِ».[1]

از سهل بن سعد ساعدی روایت‌ شده است که گفت: مردی از انصار در نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و از فقر و تنگی معاش به حضرت شکایت کرد. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: وقتی وارد منزل خود می­ شوی اگر کسی در آن است سلام کن، و اگر کسی در منزلت نیست، بر من صلوات بفرست و سوره قل هو الله احد را یک‌ مرتبه قرائت کن. آن مرد انصاری آنچه از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده بود انجام داد و خدا رزق را بر او وسیع و زیاد گردانید. حتی رزق و روزیِ همسایه ­هایش را هم زیاد فرمود.

[1].حکیم هندی، الصلوات مفتاح المشکلات،ص40، به نقل از وسائل الشیعه،ج4،ص289،ح 10، باب استجاب الاکثار من قرائة الاخلاص.

دو برابر شدن ثواب صلوات در روز جمعه

«وَ قالَ النَّبِی صلی الله علیه و آله و سلم اَکثِروُا مِنَ الصَّلاةِ عَلَی یومَ الجُمُعَةِ، فَاِنَّهُ یومٌ تَضاعَف فیهِ الاَعمالُ وَ اسألُوا اللهَ تعالی لِی الدَّرَجَةَ الوَسیلَةَ مِنَ الجَنَّةِ

قیلَ: یا رَسولَ اللهِ، وَ مَا الدَّرَجَةُ الوَسیلَةُ مِن الجَنَّةِ؟

قالَ صلی الله علیه و آله و سلم: هِی اَعلی درجه فِی الجَنَّةِ لا ینا لُها اِلّا نَبِی، وَ أرجُوا اَن اَکُونَ اَنَا هُوَ».[1]

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز جمعه فروان بر من صلوات بفرستید، زیرا جمعه روزی است که در آن اعمال، دو چندان محاسبه می‌شود. و از خداوند متعال برای من درجه و وسیله را در بهشت، درخواست کنید.

گفته شد: ‌ای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم درجه و وسیله در بهشت چیست؟

فرمود: آن بالاترین درجه­ بهشت است و جز پیامبر، کسی به آن مقام نمی ­رسد و امیدوارم که من آن پیامبر باشم.

[1]. بحارالانوار،ج94،ص64،ح 52.

درخشش نور از صلوات فرستنده

«مُحَمَّدٍ بَنُ مُحَمَّدٍ المُفیدُ فِی (المُقنعة) قالَ: رُوی عَن ابی‌عبدالله علیه السلام قالَ:...وَ اِنَّ المُصَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ یزهَرُ نُورُهُ فِی السَّماواتِ اِلی یومَ تَقُومُ السّاعَةُ...» [1]

شیخ مفید در کتاب مُقنعه می‌گوید: از امام صادق علیه السلام روایت‌ شده است که فرمود: ...صلوات فرستنده بر محمد و آل محمد در شب جمعه، (به‌ اندازه ­ای نورانی می‌شود که) نورش تا روز قیامت در آسمان می درخشد...

[1].حرعاملی، وسائل الشیعه،ج5،ص91،ح 9732.

یک هفته در امان ماندن

«عَن جَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ، عَن آبائِهِ علیهم السلام مَن قالَ: عَقیبَ الظُّهرِ یومَ الجُمُعَةِ ثَلاثَ مَرّاتٍ، اَللّهُمَّ اجعَل صَلَواتُکَ وَ صَلَواتُ مَلائِکتِکَ وَ رُسُلِکَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کانَت لَهُ اَماناً بَینَ الجُمُعَتَینِ».[1]

از امام جعفر صادق، و او از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت‌شده است که فرمود: کسی که بعد از نماز ظهر روز جمعه سه مرتبه بگوید «اللهم اجعل صلواتک و صلوات ملائکتک و رسلک علی محمد و آل محمد» ما بین دو جمعه [یعنی به مدت یک هفته] در امان خواهد بود.

[1]. بحارالانوار،ج90،ص65،ح 8.

صلوات از بین برنده موانع استجابت دعاست

«وَ عَن عَلی بنِ ابی‌طالب عَنِ النَّبِی صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِما قالَ: ما مِن دُعاء اِلّا وَبَینَهُ وَ بَینَ السَّماء حِجابٌ حَتّی یصَلِّی عَلَی النَّبِی مُحَمَّدٍ وَ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ، فَاِذا فَعَلَ ذلِک اِنخَرَقَ ذلِکَ الِحجابُ وَ دَخَلَ الدُّعاءُ، وَ اِذا لَم یفعَل ذلِکَ رَجَعَ الدُّعاءُ».[1]

امام علی بن ابی طالب علیه السلام از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده اند که آن حضرت فرمود: هیچ دعایی نیست، مگر اینکه میان آن و آسمان [درگاه الهی] پرده­ ای است، تا آنگاه‌ که بر پیامبر، محمد و آل محمد صلوات فرستاده شود، زمانی که این کار صورت گیرد، آن پرده شکافته می‌شود، و دعا [به درگاه الهی] داخل می‌ شود، و هر موقع این کار صورت نگیرد، دعا بر می‌گردد.

«عَن هُشامِ بنِ سالِم، عَن ابی‌عبدالله علیه السلام قالَ: لا یزالُ الدُّعاء مَحجُوباً حَتّی یصَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».[2]

هشام بن سالم، امام صادق علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: حجاب و پوشش دعا از بین نمی ­رود، تا آن‌ که بر محمد و آل محمد صلوات فرستاده شود.

«عَن السَّکُونی، عَن ابی‌عبدالله علیه السلام قالَ: مَن دَعا وَ لَم یذکرِ النَّبِی صلی الله علیه و آله و سلم رَفرَفَ الدُّعاءُ عَلی رَأسِهِ فَاِذا ذَکَرَ النَّبی صلی الله علیه و آله و سلم رَفَعَ الدُّعاءُ».[3]

سکونی از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود: کسی که دعا کند و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را یاد ننماید، دعایش گرداگرد سرش می­ چرخد [کنایه از اینکه دعایش بالا نمی­رود] پس هرگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را یاد نماید، دعایش به درگاه الهی بالا می رود.

[1]. بحارالانوار،ج27،ص258،ح 7.

[2]. حر عاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1136،ح 8830.

[3]. حر عاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1136،ح 8831.

صلوات و استجابت دعا

«قالَ اَبوُ عَبدُاللهِ علیه السلام مَن کانَت لَهُ اِلی اللهِ عزوجل حاجَةً فَلیبدَ أبالصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِه، ثُمَّ یسألُ حاجَتَهُ ثُمَّ یختِمُ بِالصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، فَاِن اللهَ عزوجل اکَرمُ مِن أن یقبَلَ الطَرَفَینِ وَ یدعُ الوَسَطَ، اِذا کانَتِ الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لا تَحجُب عَنهُ».[1]

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که نزد خدای عزوجل حاجتی دارد [این‌چنین دعا کند] پس ابتدا کند به فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد، سپس حاجتش را درخواست نماید، و بعد از درخواست حاجت [در پایان‌ هم] صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد. [اگر چنین نمود ان شاء الله دعا و حاجتش مستجاب است] زیرا خداوند عزوجل کریم­ تر از آن است که دو طرف دعا را بپذیرد و وسط را رها نماید. هرگاه [در دعا کردن و حاجت خواستن] بر محمد و آل محمد صلوات فرستاده شود، دعا محجوب و پوشیده از او نمی ­ماند.

«عَن اَبانِ بنِ عُثمانَ، عَن ابی‌عبدالله علیه السلام قالَ: اِذا دَعا اَحَدَ کُم فَلیبدأ بِالصَّلاةِ عَلَی النَّبِیصلی الله علیه و آله و سلم  فَاِنَّ الصَّلاةَ عَلَی النَّبِی مَقبُولَةٌ، وَلَم یکُنِ اللهَ لِیقبَلَ بَعضَ الدُّعاءِ وَ یرُدَّ بَعضاً».[2]

از ابان بن عثمان نقل‌شده است که او از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: هرگاه یکی از شما خواست دعا نماید، پس ابتدا کند به فرستادن صلوات بر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم زیرا صلوات فرستادن بر پیامبر پذیرفته‌ شده است، خدای متعال این‌گونه نیست که بعضی از دعا را بپذیرد و بعضی را رد نماید.

«مُحَمَّدَ بنُ الحَسَین الرَّضِی فی نَهجُ البَلاغَةِ عَن امیرالمؤمنین علیه السلام قالَ: اِذا کَانَت لَکَ اِلی اللهِ حاجَةً فَابدَأ بِمَسالَةِ الصَّلاةِ عَلَی النَّبِی صلی الله علیه و آله و سلم ثُمَّ سَل حاجَتَک فَاِنَّ اللهِ اکرَمُ مِن اَن یسالَ حاجَتَینِ فَیقضی إحدا هُما وَ یمنَعُ الأخری».[3]

سید رضی در نهج‌البلاغه از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود: هرگاه برای تو در نزد خداوند متعال حاجتی بود. پس ابتدا کن به فرستادن صلوات بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم سپس حاجت خود را سؤال نما، زیرا خداوند منان کریم ­تر از آن است که دو حاجت از او درخواست شود و او یکی از دو درخواست و حاجت را مستجاب نماید و دیگری را واگذارد.

[1].حر عاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1137،ح 8836.

[2].حر عاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1138،ح 8839.

[3].حرعاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1139،ح 8843.