یکی از علماء اهل سنت به نام شیخ موسی ضریر می‌گوید: با عده ای از دوستان و افراد دیگر به‌قصد مسافرت از طریق دریا، در کشتی نشسته بودیم، پس از آنکه کشتی از ساحل کناره گرفت و حرکت کرد، مقداری که راه را پیمود. ناگاه طوفان شده و کشتی در میان امواج متلاطم، دریا سرگردان شد، آن‌چنان طوفان سنگین، و کشتی متلاطم، و امواج سهمگین بود. هر چه ناخدای کشتی تلاش کرد، راه به جایی نیافت. و هم چنان بر شدت طوفان و امواج افزوده می شد. عاقبت کار به جایی کشیده که اهل کشتی مأیوس از نجات شده، و به هلاکت خود یقین کردند. و لذا از یکدیگر حلالیت طلبیده و از هم دیگر خداحافظی می نمودند.
سپس هر یک از اهل کشتی با گریه متوسل به خدا می شدند. و بعضی هم برای نجات نذرونیاز میکردند در همین هنگام بود که خواب بر من غلبه کرد، همین‌که چشمانم گرم شد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را در خواب دیدم، آن حضرت به من فرمودند: به اهل کشتی بگو: هر یک هزار مرتبه بر من صلوات بفرستند. سپس صلوات را به من تعلیم فرمودند.
من از خواب بیدار شدم و خواب خود را برای اهل کشتی گفتم. اهل کشتی هم مشغول فرستادن صلوات شدند هنوز سیصدتا صلوات تمام نشده بود که طوفان فرو نشست.
آن صلوات این است:
«اللّهُمَّ صَلّی عَلی سَیدنِا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةَ تُنجینا مِن جَمیعِ الاحوالِ وَ الاَوقات، وَ تُطَهِّرنا بِها مِن جَمیعِ السَّیئاتِ، وَ تَرفَعَنا بِها عِندَکَ اَعلَی الدَّرَجاتِ، وَ تُبَلّغُنا بِها أقصَی اَلغایاتِ مِن جَمیعِ الخَیراتِ فِی الحَیاةِ وَ المَماتِ».[1]
