علی بن فضل الله شوشتری

«عَن مِسمَعٍ عَن اَبِی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: لَمّا طَرَحَ اِخوَةُ یُوسُفَ، یُوسُفَ فِی الجُبِّ، اَتاهُ جَبرَئیلُ فَدَخَلَ عَلَیهِ فَقالَ: یا غُلامُ ما تَصنَعُ ههُنا؟

فَقالِ: اِنَّ اِخوَتی اَلقُونِی فِی الجُبِّ.

قال: فَتُحِبُّ اَن تَخرُجَ مِنه؟

قال: ذاکَ اِلَی اللهِ عزوجل اِنَّ شاءَ اَخرَجَنی

قالَ: فَقالَ لَهُ اِنَّ اللهَ تَعالی یقُولُ لَکَ: اُدعُنی بِهذا الدُّعاءِ حَتّی اُخرِجَکَ مِنَ الجُبِّ

فَقالَ له: وَ مَا الدُّعا؟

فَقالَ: قُل: اَللّهمَّ اِنّی اَسألُکَ بِأنَّ لَکَ الحَمدَ، لا اِلهِ اَلّا اَنتَ المَنّانُ بَدیعُ السَّماواتِ وَالاَرضِ ذُوالجَلالِ وَالاِکرام اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَ لِی مِمّا اَنَا فِیهِ فَرَجَا وَ مَخرَجاً.

ثُمَّ کانَ مِن قِصَّتِةِ ما ذَکَرَ اللهُ فی کِتابِهِ».[1]

مسمع از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود :وقتی برادران یوسف او را به چاه انداختند. جبرئیل نزدش آمد و گفت:‌ ای جوان در اینجا چه میکنی؟

یوسف گفت: برادرانم مرا به این چاه افکندند.

جبرئیل گفت: می خواهی که از این چاه بیرون بیایی؟

یوسف گفت :این با خدای عزوجل است اگر بخواهد مرا بیرون می آورد.

امام صادق علیه السلام فرمود: پس جبرئیل به او گفت: به‌راستی خدای تعالی به تو می فرماید :مرا با این دعا بخوان تا از چاه بیرونت آورم.

یوسف گفت :آن دعا، کدام است؟

جبرئیل گفت: بگو: «اَللّهمَّ اِنّی اَسألُکَ بِأنَّ لَکَ الحَمدَ، لا اِلهِ اَلّا اَنتَ المَنّانُ بَدیعُ السَّماواتِ وَالاَرضِ ذُوالجَلالِ وَالاِکرام اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَ لِی مِمّا اَنَا فِیهِ فَرَجَا وَ مَخرَجاً».

امام صادق علیه السلام فرمود :پس داستان یوسف همان شد که خداوند متعال در کتابش قرآن مجید یاد فرموده است.