دعایی که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به مرد عیال وار و قرض دار آموخت

«عَن اَبِی جَعفَرٍ علیه السلام قَالَ جاءَ رَجُلٌ اِلَی النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله و سلم فَقالَ: یا رَسُولَ اللهِ اِنّی ذُوعَیالٍ وَ عَلَیَّ دَینٌ وَقَدِ اِشتَدَّتِ حالِی، فَعَلّمنی دُعاءً، اَدعُوا اللهَ عزوجل بِهِ لِیَرزُقَنِی ما اَقضی بِهِ دَینی وَاستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی.

فَقالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم یا عَبدَاللهِ تَوَضَّاً وَ أسبِع وُضُوءَکَ ثُمَّ صَلِّ رَکعَتَینِ تُتِمُّ الرُّکُوعَ والسُّجُودَ ثُمَّ قُل: یا ماجِدُ یا واحِدُ یا کَریمُ [یا دائِمُ] اَتَوَجَّهُ اِلَیکَ بِمُحَمَّدٍ نَبیِّکَ نَبِیِّ الرَّحمَةِ یا مُحَمَّدٌ یا رَسُولَ اللهِ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِکَ اِلَی اللهِ رَبِّکَ وَ رَبّی وَ رَبِّ کُل شَئی اَنِ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَاَسألُکَ نَفحَةً کَریمَةً مِن نَفَحاتِکَ وَ فَتحاً یَسِیراً وَرِزقاً واسِعاً اَلُمُّ بِهِ شَعثِی وَاَقضَی بِهِ دَینِی وَاَستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی».[1]

حضرت باقر علیه السلام فرمود: مردی خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید و عرض کرد:‌ ای رسول خدا من مردی هستم عیال‌وار و قرض دار، و حالم سخت شده، پس دعایی به من بیاموز که با آن به درگاه خدای عزوجل دعا کنم تا به من روزی دهد به مقداری که با آن قرضم را ادا کنم و به‌وسیله آن بر (مخارج) نان‌خورها و عیالم کمک جویم. پس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:‌ ای بنده خدا وضوی خوب و کاملی بساز، و سپس دو رکعت نماز بخوان و رکوع و سجودش را کامل و نیکو به‌جا آور، سپس (بعد از نماز) بگو:

«یا ماجِدُ یا واحِدُ یا کَریمُ [یا دائِمُ] اَتَوَجَّهُ اِلَیکَ بِمُحَمَّدٍ نَبیِّکَ نَبِیِّ الرَّحمَةِ یا مُحَمَّدٌ یا رَسُولَ اللهِ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِکَ اِلَی اللهِ رَبِّکَ وَ رَبّی وَ رَبِّ کُل شَئی اَنِ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَاَسألُکَ نَفحَةً کَریمَةً مِن نَفَحاتِکَ وَ فَتحاً یَسِیراً وَرِزقاً واسِعاً اَلُمُّ بِهِ شَعثِی وَاَقضَی بِهِ دَینِی وَ اَستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی».

در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام نقل‌شده است چنین آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

  «عَن اَبی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: عَلَّمَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم هذَا الدُّعاءَ:

  یا رازِقَ المُقِلَّینَ، یا راحِمَ المَساکینِ، یا وَلِی المُؤمِنینَ، یاذَا القُوَّةِ المَتینِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَ ارزُقنی وَ عافِنی وَاکفِنی ما اَهَمَّنی».[2]

در روایت دیگری حضرت امام موسی کاظم   علیه السلامدعایی برای روزی فرموده است و آن دعا این است:

«یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ اَسأَلُکَ بِحَقِّ مَن حَقُّهُ عَلَیکَ عَظیمٌ اَن تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَرزُقَنِی العَمَلَ بِماَ عَلَّمتَنی مِن مَعرِفةِ حَقِّکَ وَ اَن تَبسُطَ عَلَی ما حَظَرتَ مِن رِزقِکَ».[3]

[1] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص333،ح6.

[2] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص333،ح7.

[3] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص334،ح11.

لعنت امام باقر

«عَنِ الفُضَیلِ بنِ یَسارٍ قالَ: قُلتُ لِاَ بِی جَعفَرٍ علیه السلام، اِنَّ النّاسَ یَکرَهُونَ الصَّلاةَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فی ثَلاثَةِ مَواطِنَ: عِندَ العَطسَةِ وَ عِندَ الذَّبِیحَةِ وَ عِندَ الجِماعِ، فَقال اَبُوجَعفَرٍ علیه السلام ما لَهُم وَیلَهُم نافَقُوا لَعَنَهُم اللهُ».[1]

فضیل بن یسار می‌گوید :به حضرت باقر علیه السلام عرض کردم: مردم در سه جا صلوات فرستادن بر محمد و آلش را بد می دانند:

یکی هنگام عطسه کردن، و دیگر هنگام سر بریدن حیوانات، و سوم در هنگام جماع.

حضرت باقر علیه السلام فرمودند: چه شده است آن‌ها را؟ وای بر آن‌ها، نفاق کردند، خدا لعنتشان کند.

[1] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص474،ح10.

صلواتی که دارای خیر و برکت برای محمد و آل محمد است

«رَوی اَبُوحَمزَةُ الثُمالِی قالَ: سَمِعتُ اَبا جَعفَرِ یَقُولُ فی قُنُوتِ الجُمُعَةِ کَلماتِ الفَرَجِ وَ یقُولُ: یا اللهُ الَّذی لَیسِ کَمِثلِهِ شَیئی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، صَلاةً کَثیرَةً طَیِّبةً مُبارَکةً، اللّهُمَّ اَعطِ مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ جَمیعَ الخَیرِ کُلِّهِ، وَ اصرِف عَن مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الشَّرِ کِلّهِ».[1]

ابوحمزه ثمالی روایت کرده است که گفت: شنیدم امام باقر علیه السلام در قنوت نماز جمعه کلمات گشایش داری را می فرماید: او می فرمود:

«یا اللهُ الَّذی لَیسِ کَمِثلِهِ شَیئی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، صَلاةً کَثیرَةً طَیِّبةً مُبارَکةً، اللّهُمَّ اَعطِ مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ جَمیعَ الخَیرِ کُلِّهِ، وَ اصرِف عَن مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الشَّرِ کِلّهِ».

این همان صلواتی است که امام باقر علیه السلام آن را در قنوت نماز جمعه اش می خواند که دارای خیر و برکت برای محمد و آل محمد است.

(معنای صلوات چنین است: ‌ای خدائی که هیچ ‌چیز چون او نیست. بر محمد و آل محمد صلوات فرست، صلواتی بسیار پاک و بابرکت، بار خدایا هر چه خوبی است سراسر به محمد و آل محمد عطا فرما و هر چه بدی است سراسر از محمد و آل محمد دور فرما).

[1] بحار الانوار، ج89، ص250، ح69.

صلوات سبب دوام محبت است

مرحوم احمد بن محمد حسینی اردکانی در کتاب مجمع الصلوات می‌گوید: مرحوم ملاحسین کاشفی سبزواری در بعضی از رساله ­هایش فوایدی را برای صلوات بیان کرده است که از جمله آن فواید این است که هر کس بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، باعث دوام محبت نسبت به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می­ گردد. زیرا محب و دوستدار هر چه محبوب را بیشتر یاد کند، محاسن و مناقب او در خاطرش بیشتر خطور می‌کند، و هر چه محبوب بیشتر در ذهن و خاطرش ظهور نماید، محبت و مودتش نسبت به محبوب زیادتر می‌شود. تا به حدی می‌رسد که دوستی او تمام دل را فرا می‌گیرد، و دیگر به چیزی فکر نکرده و به محبت دیگری نمی پردازد. چنین محبتی دائم و قائم است.[1]

و مخفی نماند که بر دوام محبت رسول خدا و آل اطهرش نتایج کلی مترتب است. که ما به‌ عنوان نمونه با تمسک به روایات به چند مورد اشاره می­ کنیم:

«عُن جابِرِ عَن اَبی جَعفَرِ مُحَمَّدَ بنِ عَلِّی الحُسینِ عَن عَلِّی بنِ الحُسینِ عَن اَبیهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم حُبّی وَ حُبُّ اهل‌بیتی نافِعٌ فی سَبعَةِ مَواطِن اَهوالُهُنَّ عَظیمَةٌ: عِند الوَفاتِ وَ فِی القَبرِ وَ عِندَ النُّشُورِ وَ عِندَ الکِتابِ وَ عِندَ الحِسابِ وَ عِندَ المیزانِ وَ عِندَ الصِّراطِ».[2]

جابر، از امام باقر و او از امام سجاد و او از امام حسین علیهم‌ السلام، روایت کرده است که امام حسین علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: محبت من و محبت اهل‌بیت من در هفت مکان بسیار بزرگ و هولناک نافع است. هنگام مردن، در قبر، هنگام حشر و نشر، هنگام حساب‌ و کتاب، هنگامی‌ که به نامه اعمال در میزان رسیدگی می ­کنند، و هنگام عبور از صراط.

«عَنِ السَّکُونِی عَنِ الصَّادِقِ عَن آبائِهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُول اللهِ أثبَتُکُم قَدَماً عَلَی الصِّراطِ أشَدُّکُم حُبّاً لِاهل‌بیتی».[3]

سکونی، از امام صادق و او از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ثابت‌ قدم‌ ترین شما بر پل صراط کسی است که بیشتر اهل‌بیت من را دوست داشته باشد.

[1]. مجمع الصلوات،ج1،ص148.

[2]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح3.

[3]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح 5.

برآورده شدن صد هزار حاجت

«عَنِ ابنِ سِیابةٍ، عَن ناجِیةٍ قالَ: قالَ اَبوجَعفَرٍ علیه السلام إذا صَلَّیتَ العَصرَ یومُ الجُمُعَةِ فَقُل: اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلاوصِیاءِ المَرضِیینَ بِأَفضَلِ صَلَواتِکَ، وَ بارِک عَلَیهِم بِأَفضَلِ بَرَکاتِک وَ اَلسَلامُ عَلَیهمُ وَ عَلی اَرواحِهمُ وَ اَجسادِهم وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ، فَاِنَّ مَن قالَها بَعدَ العَصرِ کَتَبَ اللهِ عزوجل لَهُ مِائِةَ الفِ حَسَنةٍ وَ مَحا عَنهُ مِائَةَ اَلفِ سَیةٍ وَ قَضی لَهُ بِها مِائَةَ اَلفِ حاجَةٍ، وَ رَفَعَ لَهُ بِها مِائَةَ اَلفٍ درجه».[1]

ابن سیابه از ناجیه روایت کرده است که او گفت: امام باقر علیه السلام فرمود: هرگاه نماز عصر روز جمعه را خواندی، بگو: «اَللّهُمَّ صَلَّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلاوصِیاءِ المَرضِیینَ بِأَفضَلِ صَلَواتِکَ، وَ بارِک عَلَیهِم بِأَفضَلِ بَرَکاتِک وَ اَلسَلامُ عَلَیهمُ وَ عَلی اَرواحِهمُ وَ اَجسادِهم وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».

پس به‌ درستی و تحقیق کسی که بعد از نماز عصر این صلوات را بفرستد، خداوند عزوجل صد هزار ثواب برای او می­ نویسد، و صد هزار گناه از نامه اعمالش پاک می‌ کند، و صد هزار حاجت او را برآورده می ­سازد، و صد هزار درجه برای او بالا می ­برد.

[1]. بحارالانوار،ج90،ص92،ح 5.

صلوات بر محمد و آل محمد عبادت است

«عَن اِبن نَباتَه قالَ: سَمِعتُ اِبن عَبّاسٍ یقوُلُ: قالَ رَسُولُ الله صلی الله علیه و آله و سلم ذِکرُ اللهِ عزوجل عِبادَةٌ، وَ ذِکری عِبادَةٌ، وَ ذِکرُ عَلِی عِبادَةٌ، وَ ذِکرُ الأئِمَّةِ مِن وُلِدِه عِبادَةٌ».[1]

از ابن نباته روایت‌ شده است که گفت: شنیدم که ابن عباس می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ذکر خدای عزوجل عبادت است و ذکر من عبادت است، و ذکر علی علیه السلام عبادت است، و ذکر ائمه هدی از فرزندان علی علیهم‌ السلام عبادت است.

«عن ابی بصیر قال: قال ابوجعفرعلیه السلام  اِنَّ ذکرنا من ذکر الله، و ذکر عدونا من ذکر الشیطان».[2]

از ابو بصیر روایت‌شده است که گفت: امام باقر علیه السلام فرمود: به‌درستی و تحقیق که ذکر ما و یاد ما ذکر و یاد خداست، و ذکر و یاد دشمنان ما از ذکر شیطان است.

با دقت و تعمق و تدبر در این دو روایت، در نگاه اوّل چند نکته­ لطیف و ظریفی به دست می ­آید که بیانش خالی از لطف نیست:

الف) ذکر و یاد محمد و آل محمد، ذکر و یاد خداست.

ب) ذکر و یاد دشمنان محمد و آل محمد و ذکر و یاد شیطان است.

ج) وقتی به فرموده­ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ذکر خدا عبادت شد، قهراً ذکر و یاد محمد و آل محمد هم عبادت خواهد بود.

د) ذکر صلوات، یک ذکر جامعی است که هم ذکر خدا را در برگرفته است و هم ذکر رسول خدا را و هم ذکر علی و اولاد معصومش صلوات الله علیهم را در برگرفته است.

هـ) نتیجتاً، ذکر شریف صلوات عبادت است.

و) وقتی به فرموده­ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ذکر خدا به تنهائی عبادت شد، یا ذکر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به تنهائی عبادت شد، و ذکر علی علیه السلام به تنهائی عبادت شد، و هم‌چنین وقتی ذکر اولاد معصوم علی بن ابیطالب علیهم‌السلام به تنهائی عبادت شد، و از طرفی هم معلوم گردید که ذکر شریف صلوات یک ذکر جامعی است که هم ذکر خدا و رسول خدا و علی و اولاد علی را در بر می‌گیرد. پس می­ توان نتیجه گرفت که ذکر صلوات یک عبادت جامعی است. و الله العالم.

[1]. بحارالانوار،ج94،ص69،ح 58.

[2]. وسائل الشیعه،ج4،ص1180،ح 8984.

صلوات و توسل به رسول خدا

«عَن اَبانِ بنِ تَغلِب عَن اَبی جَعفَر الباقِر عَن آبائِهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم مَن اَرَادَ التَّوسُّل اِلَی وَ اَن تَکُونَ لَهُ عِنَدی یدٌ اَشَفَعَ لَهُ بِها یومَ القِیامَةِ فَلیصَلٍّ عَلی اهل‌بیتی وَ یدخُل السُّروُرَ عَلَیهُم».[1]

ابان بن تغلب از امام باقر علیه السلام و از پدران بزرگوارش صلوات الله و سلامه علیهم روایت کرده است که فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس تصمیم دارد به من متوسل شود، و می­ خواهد که نزد من وسیله ­ای داشته باشد که به‌واسطه آن در روز قیامت شفیع او گردم بر اهل‌بیت من صلوات بفرستد. زیرا صلوات سرور و شادمانی را برایش به ارمغان می‌آورد.

درواقع روایت به‌نوعی ما را ارشاد می‌کند که در هنگام توسل به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای آنکه آن بزرگوار قبول شفاعت نماید، باید واسطه برد، و هیچ واسطه­ ای بهتر از اهل‌بیت آن حضرت نیست.

و لذا خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می ­فرماید اگر می ­خواهید، نزد من واسطه ­ای بیاورید. که من قبول شفاعت نمایم. بر اهل‌بیت من صلوات بفرستید.

[1].حرعاملی، وسائل الشیعه،ج4،ص1219،ح 9118.

صلوات و سنگینی ترازوی اعمال

«قالَ رَسوُلُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم: فی فَضائِل شَهرِ رَمَضانَ: مَن اَکثَرَ فیهِ مِنَ الصَّلاة عَلَی، ثَقَّلَ اللهُ میزانَهُ یومَ تَخِفُّ المَوازینُ».[1]

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در فضائل ماه مبارک رمضان فرمود: هر کس در این ماه، زیاد بر من صلوات بفرستد، خداوند، در آن روزی که ترازوی اعمال‌ها سبک­اند، ترازوی اعمال او را سنگین می­ گرداند.

«الاِمام الباقِر علیه السلام اَوِ الامامُ الصّادِقِ علیه السلام: أثقَلُ ما یوضَعُ فِی المیزانِ یومَ القِیمامَةِ الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی اهل‌بیتهِ».[2]

امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام فرمودند: در ترازوی اعمال، عملی سنگین­ تر از صلوات فرستادن بر محمد و اهل‌بیت محمد وجود ندارد.

[1]. نهج الذکر،ج4،ص392،ح 3056، به نقل از عیون اخبارالرضا،ج1،ص296،ح 53.

[2]. نهج الذکر،ج4،ص392،ح 3059، به نقل از بحار الانوار،ج94،ص49،ح 9.

شخص رسول اکرم روز قیامت صلوات‌ ها را می آورند

«قالَ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم اَنَا عِندَ المیزانِ یومَ القِیامَةِ، فَمَن ثَقُلَت سَیئاتُهُ عَلی حَسَناتِهِ جِئتُ بِالصَّلاةِ عَلَی حَتَّی اُثقِلَ بِها حَسَناتِهِ».[1]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز قیامت، من کنار ترازو هستم. هر کس بدی­ هایش بر خوبی­ هایش سنگینی کند، صلواتی را که بر من فرستاده است، می­ آورم و با آن [کفه­ ی] خوبی­ هایش را سنگین می­ گردانم.

«الاِمام الباقِرِ و الاِمامُ الصّادِقِ علیهما السلام: ما فِی المیزانِ شَیئی اَثقَلُ مِنَ الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اِنَّ الرَّجُلَ لَتُوضَعُ اعمالُهُ فِی المیزانِ فَتَمیلُ بِهِ، فَیخرجُ صلی الله علیه و آله و سلم الصَّلاةَ عَلَیهِ فَیضَعُها فی میزانِهِ فَیرجَّحُ بِهِ».[2]

امام باقر یا امام صادق علیهما السلام فرمودند: هیچ عملی سنگین­تر از صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد وجود ندارد. آدمی، اعمالش در ترازو نهاده می‌شود و سبک است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم درودها و صلوات‌های او را بیرون می­ آورد و در ترازویش می­گذارد و به سبب آن سنگین می‌شود.

[1]. نهج الذکر،ج4،ص392،ح 3057، به نقل از بحارالانوار،ج7،ص304،ح 72.

[2]. نهج الذکر،ج4،ص392،ح 3058، به نقل از الکافی،ج2،ص494،ح 15.

سلام دادن پیامبر اکرم (ص) بر سلام کننده و صلوات فرستنده

«قالَ الباقِرَ علیه السلام اَنَّ مَلَکّا مِنَ المَلائِکةِ سَألَ اللهَ اَن یعطیهُ سَمعَ العِبادِ، فَأعطاهُ اللهُ فَذلِکَ المَلَکُ قائِمٌ حَتّی تَقوُمَ السّاعَةُ لَیسَ اَحَدٌ مِنَ المُؤمِنینَ یقُولُ صلی‌الله عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلِّم، الّا قال المَلَکُ: وَ عَلَیکَ السَّلامُ، ثُمَّ یقُولُ المَلَکُ: یا رَسُولَ اللهِ اِنَّ فُلا ناً یقرِئکَ السَّلامَ، فَیقُولُ رَسُولُ الله: وَعلیه‌السلام».[1]

امام باقر علیه السلام فرمود: فرشته­ ای از فرشتگان از خداوند متعال درخواست کرد که گوش [شنوایی] بندگان را به او بدهد. خداوند متعال خواسته آن فرشته را اجابت فرمود. و شنوایی بندگان را به او داد. آن فرشته تا قیام قیامت، همچنان ایستاده است و هر مؤمنی بگوید: صلوات و سلام خدا بر او و خاندانش باد. فرشته می‌گوید: و بر تو باد سلام. سپس فرشته می‌گوید: ‌ای پیامبر خدا فلانی به تو سلام می­فرستد. پیامبر اکرم هم می ­فرماید: بر او باد سلام.

«عَنِ الاِمامِ الصّادِق علیه السلام اِنَّه قالَ: وَ کَّلَ اللهُ بِقَبرِ النَّبِی (ص) مَلَکاً یقالُ لَهُ ظِهلِیلُ، اِذا صَلّی عَلَیهِ اَحَدُکُم وَ سَلَّمَ عَلَیه قالَ لَهُ: یا رَسوُلَ اللهِ فُلانٌ سَلَّمَ عَلَیکَ وَ صلّی عَلَیکَ. قالَ: فَیرَدُّ النَّبِی بِالسَّلامِ».[2]

از امام صادق علیه السلام روایت‌شده است که آن حضرت فرمود: خداوند متعال بر قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرشته‌ای را به نام ظهلیل موکل کرده است. وقتی یکی از شماها بر او صلوات می­ فرستید و یا بر او سلام می ­کنید، به رسول خدا عرضه می­ دارد: ای رسول خدا فلان شخص بر شما سلام کرد و بر شما صلوات فرستاد. رسول خدا هم سلام آن شخص را می ­دهد.

از روایت استفاده می‌شود که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گر چه به‌حسب ظاهر از دنیا رفته­ اند. ولی آنان زنده ­اند و جواب سلام افرادی را که بر او سلام می­ کنند می ­دهند. زیرا جواب سلام واجب است. وقتی به‌تصریح قرآن کریم شهدا زنده ­اند. چگونه باشد که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خاندان اطهرش مرده باشد. آیا آن‌ها زنده نیستند. قهراً به اولیت آنان ‌هم زنده ­اند. چون آن‌ها هم شهیدند. چه‌بسا بتوان ادعا کرده که مهم‌ترین اثر از آثار و برکات صلوات و سلام این است که رسول خدا جواب سلام را داده و بر او سلام می‌کند.

[1]. نهج الذکر،ج4،ص367،ح 3022، به نقل از امالی شیخ طوسی،ص678،ح 1437؛ بحارالانوار،ج94،ص70،ح 61.

[2].حکیم هندی، الصلوات مفتاححل المشکلات،ص44، به نقل از مستدرک الوسائل نوری،ص330، باب 31،حدیث 5.