صلوات و توسل به رسول خدا
«عَن اَبانِ بنِ تَغلِب عَن اَبی جَعفَر الباقِر عَن آبائِهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم مَن اَرَادَ التَّوسُّل اِلَی وَ اَن تَکُونَ لَهُ عِنَدی یدٌ اَشَفَعَ لَهُ بِها یومَ القِیامَةِ فَلیصَلٍّ عَلی اهل‌بیتی وَ یدخُل السُّروُرَ عَلَیهُم».[1]
ابان بن تغلب از امام باقر علیه السلام و از پدران بزرگوارش صلوات الله و سلامه علیهم روایت کرده است که فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس تصمیم دارد به من متوسل شود، و می خواهد که نزد من وسیله ای داشته باشد که به‌واسطه آن در روز قیامت شفیع او گردم بر اهل‌بیت من صلوات بفرستد. زیرا صلوات سرور و شادمانی را برایش به ارمغان می‌آورد.
درواقع روایت به‌نوعی ما را ارشاد می‌کند که در هنگام توسل به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای آنکه آن بزرگوار قبول شفاعت نماید، باید واسطه برد، و هیچ واسطه ای بهتر از اهل‌بیت آن حضرت نیست.
و لذا خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید اگر می خواهید، نزد من واسطه ای بیاورید. که من قبول شفاعت نمایم. بر اهل‌بیت من صلوات بفرستید.
