هفتاد هزار فرشته منتظر

«عَن اَبی بَصیر قالَ: قالَ الصّادِقُ علیه السلام: مَن صَلّی عَلَی النَّبی وَ آلِهِ مِائَةَ مَّرةٍ فی کُلِّ یومٍ اَسداها سَبعُونَ اَلفَ مَلَکٍ یبَلّغُها اِلی رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم قَبلَ صاحِبِهِ».[1]

از ابی بصیر روایت‌ شده است که گفت: امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس در هرروز، صد مرتبه بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و خاندان او صلوات بفرستد هفتاد هزار فرشته دست­هایشان را به‌سوی آن صلوات‌ها دراز می­ کنند تا هر یک زودتر از دیگری، آن‌ها را به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برسانند.

[1]. بحارالانوار،ج94،ص63،ح 8؛ نهج الذکر،ج4،ص352،ح 2987.

روئیدن پر و بال فرشته ای دیگر به برکت صلوات

صاحب کتاب آثار صلوات روایتی را نقل کرده است که:

خداوند متعال به ملکی فرمود که فلان شهر را ویران کن.

وقتی آن ملک به آن شهر آمد، گریه­ کودکان و ناله­ زنان و فریاد چهار پایان را شنید، بر آن‌ها رحم نمود و بر ویرانی آن شهر اقدام نکرد.

به خاطر تمرّد آن فرشته از اجرای دستور الهی، تندباد قهر، از مهیب جلال وزید، و پروبال آن ملک را در هم شکست، و از بالا رفتن بر آسمان‌ها و افلاک، محروم و مهجور ماند.

روزی جبرئیل علیه السلام او را گریان و نالان بر روی خاک افتاده دید. دلش بر پریشان‌ حالی و شکسته‌ بالی آن ملک سوخت. و حال عجز و بیچارگی و ضعف و آوارگی او را به بارگاه جلال عرض کرد.

خطاب آمد که به او بگو: بر حبیب من محمد صلی الله علیه و آله و سلم صلوات فرستد تا به برکت آن پر و بال به او برگردد.

جبرئیل، ماجرا را به آن ملک گفت، آن فرشته هم بر محمد و آل اطهرش صلوات فرستاد. و پر و بالش خوب شده و به‌سوی آسمان‌ها پر کشید.[1]

[1]. عزیزی، آثارصلوات،ص41 و 42.

روئیدن پر و بال فرشته به برکت صلوات

روزی جبرئیل علیه السلام نزد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: یا رسول الله امروز چیز عجیب‌ و غریبی مشاهده نمودم، و آن این بود که در هنگام پائین آمدن از آسمان، گذرم به کوه قاف افتاد، در آنجا آواز و ناله­ دل‌خراشی، و فریاد جگرسوزی به گوشم رسید، فهمیدم که یک درمانده­ ای است که چنین ناله و زاری می‌کند، و از ته دل فریاد می­ کشد. آن صدا را دنبال کرده و پی ناله رفتم، دیدم که فرشته ­ای است که چنین ناله و زاری می‌کند. من قبلاً آن فرشته را در آسمان، با مقام و منزلتی والا، و عظمتی هر چند تمام‌تر، دیده بودم، که بر تختی از نور می­ نشست و هفتاد هزار فرشته در خدمت او صف‌کشیده و می­ ایستادند؛ وقتی نفس می­ کشید، از نفس کشیدن او ملائک خلق می­ شدند. دیدم که با دلی خسته و بالی شکسته، بر زمین افتاده، ناله و زاری می‌کند.

از حالش پرسیدم. گفت: در شب معراج، من بر تخت خودم نشسته بودم، آن‌چنان‌که شایسته­ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود به او تعظیم و تکریم ننمودم. شرایط تجلیل را به‌جا نیاوردم.

لذا به این عقوبت و عذاب مبتلا شدم. و از اوج عزت به حضیض ذلت کشانیده شده، و از آسمان و افلاک خارج گردیده و به خاک دنیا رانده شدم.

اینک تو شفیع من شو، و از حضرت ذوالجلال، عفو مرا درخواست کن.

جبرئیل می‌گوید: من هم به درگاه احدیت متوسل شده و تضرّع بسیاری کردم، و از خدای غفار مغفرت او را درخواست نمودم.

خطاب از رب الارباب رسید که:

به او بگو که اگر مغفرت لغزش، و عفو گناه خود را می­ خواهی، بر حبیب من صلوات فرست، تا به مقام اکرام خود برگردی.

جبرئیل می‌گوید: من هم صورت حال را، به آن فرشته­ شکسته‌بال گفتم، و او بر حضرت شما صلوات فرستاد، فوراً باله‌ی اقبال و کرامت او روئیده و از حضیض خاک به اوج افلاک پرواز کرد.[1]

[1]. عزیزی، آثارصلوات،ص46 و 47.

برآورده شدن حاجت

«قالَ عَلی علیه السلام: مَن قالَ ثَلاثَ مَرّاتٍ: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ قَضَی اللهُ حاجَتَهُ»[1]

حضرت علی علیه السلام فرمود: کسی که سه مرتبه بگوید: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» خداوند متعال حاجتش را برآورده می سازد.

«عَن اَمیرالمُؤمِنینَ علیه السلام، اَنَّهُ قالَ: لاتَدعُ بِدُعاءِ اِلّا اَن تَقُولَ فی اَوَّلِهِ؛ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افعَل بی کَذا و کَذا،

وَ کانَ علیه السلام یفعَلُ کَذلِکَ، فَقیلَ لَهُ فی ذلِکَ، فَقالِ:

الدُّعاءُ مَعَ الصَّلاةِ مَقرون بِالاِجابَةِ، وَاللهُ تَعالی یستَحیی اَن یسألَ عَنهُ العَبدُ حَاجَتین یجیبُ اِحد هُما وَ یرُدُ الاُخرَی».[2]

از امیر مؤمنان علیه السلام روایت‌شده است که آن حضرت فرمود: هیچ دعایی نکن، مگر آن‌که در آغازش بگویی: صل علی محمد و آل محمد. و با من چنین و چنان کن (به‌جای وافعل بی کذا و کذا حاجت خود را از خدا بخواه). و خود امیر مؤمنان علیه السلام هم‌چنین می‌کرد. علّت را از ایشان، جویا شدند، فرمود: دعایی که همراه با صلوات باشد، مقرون به اجابت است. [زیرا] خداوند متعال حیا می‌کند از اینکه کسی از او دو تا حاجت بخواهد و درخواست نماید. و او یکی را بپذیرد و دیگری را رد کند.)

[1]. نوری، مستدرک الوسائل،ج5،ص227،ح 5754، به نقل از لب الباب قطب راوندی، نسخه خطی؛ نهج الذکر،ج4،ص384،ح

3039.

[2]. مستدرک الوسائل، نوری،ج5،ص227،ح 5756، به نقل از تفسیر ابوالفتوح رازی،ج1،ص298؛ نهج الذکر،ج4،ص384،ح 3039.

هدیه به رسول خدا و آل اطهرش

صلوات تحفه و هدیه ­ای است به محضر مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چون با صلوات فرستادن بر آن حضرت از خداوند درخواست رحمت برای ایشان می­ کنیم. و قطعاً پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم پاسخ این هدیه را خواهند داد. چون آن حضرت مؤدب به آداب الهی هستند.

خداوند در قرآن فرموده است: «وَإِذَا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ حَسِیبًا».[1]

(هرگاه کسی شما را ستایش کرد شما نیز باید در مقابل به ستایش بهتر از آن یا مانند آن پاسخ بدهید، که خدا به‌حساب هر نیک و بد کاملاً خواهد رسید.)

کسی که با صلوات، تحفه ­ای محضر مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم تقدیم کند، آن حضرت هدیه­ ای بهتر از آن به او خواهد داد. چنان‌که در روایت آمده است.

شخصی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پرسید: صلوات فرستادن امت، تحفه و هدیه ­ای به‌سوی شماست. آیا از جانب شما هم تحفه ­ای برای آن‌ها خواهد بود؟

حضرت فرمود: امروز، صلوات امت بر من، تحفه ­ای از ایشان برای من است و تحفه­ من برای ایشان، در بهشت خواهد بود.[2]

[1]. سوره‌ی نساء، آیه‌ی 86.

[2]. آوای محبت،ص61 و 62.

صلوات مایه قرب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم

مرحوم احمد بن حسینی اردکانی در کتاب مجمع الصلوات از بعضی از کتب عامه روایت کرده است که: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز قیامت، اولین کسی که حلّه بهشتی را می­ پوشد، پدر من حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه‌السلام است، [پس از پوشیدن حلّه­ بهشتی] به امر الهی یک کرسی در طرف راست عرش می ­گذارند و او را بر آن می­ نشانند.

بعد از حضرت ابراهیم، مرا حلّه­ بهشتی می ­پوشانند، به امر الهی یک کرسی در طرف چپ عرش می­گذارند. و مرا بر آن می ­نشانند. و امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام در پیش روی من می ­ایستد، و تمام امت در پشت سر من می­ ایستند. [البته با تفاوت درجات].

هر بنده‌ای که بعد از نمازهای فریضه ده مرتبه بر من و آل من صلوات بفرستد، او را در نزد من جا دهند، که او مرا ببیند و من او را ببینم، و روی او مانند ماه شب چهارده تابان بوده و می ­درخشد.[1]

[1]. اردکانی، مجمع الصلوات،ج1،ص107، فایده هشتم.

خلق فرشته ای با عظمت از صلوات

انس بن مالک خادم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روایت می‌کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

اگر کسی برای احترام و تعظیم حق رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم صلوات بفرستد، خداوند متعال از آن صلوات یک فرشته ­ای با عظمت خلق می‌کند. این فرشته به‌اندازه ­ای باعظمت و بزرگ است که یک بال او در شرق عالم مشاهده می‌شود و بال دیگرش در غرب عالم. یعنی شرق و غرب عالم را پر می‌کند. و پاهای او در قعر زمین فرو می­ رود. و گردنش زیر عرش که نزدیک‌ترین جا به افق اعلی است قرار دارد.

خداوند متعال به آن فرشته خطاب می‌کند:

«صَلِّ عَلی عَبدی کَما صَلّی عَلَی النَّبِی، فَهُوَ یصَلّی عَلَیهِ اِلی یومِ القِیامَةِ».

بر این بنده­ من درود بفرست، همان‌گونه که بر پیامبر درود و صلوات فرستاد. و این فرشته تا روز قیامت بر این بنده صلوات می فرستد.[1]

[1]. آوای محبت،ص76 و 77، به نقل ازجامع الاخبار،ص61.

صلوات و فرشته ای که مأمور می شود نگذارد در آن مجلس غیبت شود

روزی یکی از اولیاء، به حضرت الیاس و حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام شکایت کرد، که مردم، غیبت بسیار می ­کنند، و غیبت هم از گناهان کبیره است.

هر چه به مردم می­ گویم، و آن‌ها را نصیحت می­ کنم، و از غیبت کردن منع می­ نمایم، سخن مرا نمی ­شنوند و آن عمل زشت و ناپسند را ترک نمی­ کنند.

حضرت الیاس علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: این کار چاره دارد، و چاره ­اش آن است که وقتی کسی وارد مجلس می‌شود، در هنگام ورود بگوید: «بسم‌الله الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ». خداوند متعال فرشته­ ای را بر اهل آن مجلس موکل می­ نماید که هرگاه کسی شروع به غیبت کردن نمود، آن فرشته او را از آن باز می‌دارد. و آن فرشته از خدای سبحان درخواست می‌کند که اهل آن مجلس را از غیبت کردن نگه دارد.

سپس حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: اگر کسی از مجلس می­ خواهد بیرون رود. هنگام خروج از مجلس بگوید: «بِسمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

باز خداوند متعال فرشته ­ای را می­فرستد، تا آنکه اهل آن مجلس را نگذارد که پشت سر آن شخص که از آن مجلس بیرون رفته است غیبت نماید.[1]

[1].حسینی اردکانی، مجمع الصلوات،ج1،ص132، فایده­ 32.

درهای آسمان به روی صلوات فرستنده گشوده می‌شود

«الاِمام الصّادِقِ علیه السلام: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم ذاتَ یوم لِامیرالمؤمنین علیه السلام: اَلا اُبَشِّرُکَ؟

قالَ: بَلی بِأبی اَنتَ وَ اُمّی، فَانِّک لَم تَزَلَ مُبَشِّراً بِکُلِّ خَیرٍ.

فَقالَ أخبَرَنی جَبرئیل آنِفاً بِالعَجَب.

فَقالَ اَمیرُالمُؤمِنینَ علیه السلام: وَ مَا الَّذی اَخبَرَکَ یا رَسُولَ اللهِ

قال: اَخبَرَنی اَنَّ الرَّجُلَ مِن اَمَّتی اِذا صَلِّی عَلَی وَ اتبَعَ بِالصَّلاةِ عَلی اهل‌بیتی، فُتِحَت لَهُ اَبوابُ السَّماء وَ صَلَّتِ عَلَیهِ المَلائِکَةُ سَبعین صَلاةً، وَ اِنَّهُ لَمُذنِبَ وَ خَطّاءٌ، ثُمَّ تَحاتُّ عَنهُ الذُّنُوبُ کَماَ یتحاتُّ الوَرَقُ مِنَ الشَّجَر، وَ یقُولُ اللهُ تبارک‌وتعالی لَبَّیکَ عَبدی وَ سَعدَیکَ، یا مَلائِکتی اَنتُم تُصلُّونَ عَلَیهِ سَبعینَ صَلاةً وَ اَنَا اُصَلّی عَلَیهِ سَبعَ مِائةِ صَلاةٍ».[1]

امام صادق علیه السلام فرمود: روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به امیر مؤمنان فرمود: آیا خبر خوشی به تو ندهم؟

امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: چرا، پدر و مادرم به فدایت، چون شما همیشه خبر خوش می­ دهی!

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: چند لحظه پیش، جبرئیل خبر شگفتی به من داد.

امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: چه خبری به شما داد، ‌ای پیامبر خدا؟

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: به من خبر داد که هرگاه مردی از امتم بر من صلوات بفرستد و در پی آن بر اهل‌بیت من صلوات بفرستد، درهای آسمان برایش گشوده و باز می‌شود، و فرشتگان، هفتاد صلوات بر او می ­فرستند، با آنکه گناهکار و خطاکار است.

سپس گناهانش هم چون برگ درخت از او فرو می‌ریزد و خدای تبارک‌وتعالی می­ فرماید: بله بنده ­ام، سعادتمند گشته‌ای بنده­ ام.

ای فرشتگان من! شما هفتاد صلوات بر او می­ فرستید و من هفت‌صد صلوات بر وی می‌فرستم.

[1]. نهج الذکر،ج4،ص380،ح 3031، به نقل از امالیصدوق،ص675،ح 916؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال،ص338.

صلوات و نائل شدن به رحمت خدا

«الاِمام عَلِیعلیه السلام : بَالشَّهادَتَینِ تَدخُلُونَ الجَنَّةَ، وَ بِالصَّلاة تَنالوُنَ الرَّحمَةَ، اَکثِروُا مِنَ الصَّلاةِ عَلی نَبِیکُم «إنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسلیماً.»[1] »[2]

حضرت علی علیه السلام فرمود: با شهادتین، وارد بهشت می­ شوید، و با صلوات به رحمت خدا نائل می ­شوید. بر پیامبرتان بسیار صلوات بفرستید. (که خدای متعال در قرآن کریم آیه 56 سوره احزاب فرمود): خدا و فرشتگان او بر پیامبر، صلوات می­ فرستند، ‌ای کسانی که ایمان آورده ­اید، شما نیز بر او صلوات بفرستید و سلامی کامل بگوئید.

[1]. سوره‌ی احزاب، آیه‌ی 56.

[2]. نهج الذکر،ج4،ص336،ح 2949، به نقل الکافی،ج8،ص19،ح 4؛ تحف العقول،ص92.