علی بن فضل الله شوشتری

روزی یکی از اولیاء، به حضرت الیاس و حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام شکایت کرد، که مردم، غیبت بسیار می ­کنند، و غیبت هم از گناهان کبیره است.

هر چه به مردم می­ گویم، و آن‌ها را نصیحت می­ کنم، و از غیبت کردن منع می­ نمایم، سخن مرا نمی ­شنوند و آن عمل زشت و ناپسند را ترک نمی­ کنند.

حضرت الیاس علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: این کار چاره دارد، و چاره ­اش آن است که وقتی کسی وارد مجلس می‌شود، در هنگام ورود بگوید: «بسم‌الله الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ». خداوند متعال فرشته­ ای را بر اهل آن مجلس موکل می­ نماید که هرگاه کسی شروع به غیبت کردن نمود، آن فرشته او را از آن باز می‌دارد. و آن فرشته از خدای سبحان درخواست می‌کند که اهل آن مجلس را از غیبت کردن نگه دارد.

سپس حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: اگر کسی از مجلس می­ خواهد بیرون رود. هنگام خروج از مجلس بگوید: «بِسمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

باز خداوند متعال فرشته ­ای را می­فرستد، تا آنکه اهل آن مجلس را نگذارد که پشت سر آن شخص که از آن مجلس بیرون رفته است غیبت نماید.[1]