روزی یکی از اولیاء، به حضرت الیاس و حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام شکایت کرد، که مردم، غیبت بسیار می کنند، و غیبت هم از گناهان کبیره است.
هر چه به مردم می گویم، و آن‌ها را نصیحت می کنم، و از غیبت کردن منع می نمایم، سخن مرا نمی شنوند و آن عمل زشت و ناپسند را ترک نمی کنند.
حضرت الیاس علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: این کار چاره دارد، و چاره اش آن است که وقتی کسی وارد مجلس می‌شود، در هنگام ورود بگوید: «بسم‌الله الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ». خداوند متعال فرشته ای را بر اهل آن مجلس موکل می نماید که هرگاه کسی شروع به غیبت کردن نمود، آن فرشته او را از آن باز می‌دارد. و آن فرشته از خدای سبحان درخواست می‌کند که اهل آن مجلس را از غیبت کردن نگه دارد.
سپس حضرت خضر علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: اگر کسی از مجلس می خواهد بیرون رود. هنگام خروج از مجلس بگوید: «بِسمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحیم وَ صلی‌الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».
باز خداوند متعال فرشته ای را میفرستد، تا آنکه اهل آن مجلس را نگذارد که پشت سر آن شخص که از آن مجلس بیرون رفته است غیبت نماید.[1]
