دعایی که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به مرد عیال وار و قرض دار آموخت

«عَن اَبِی جَعفَرٍ علیه السلام قَالَ جاءَ رَجُلٌ اِلَی النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله و سلم فَقالَ: یا رَسُولَ اللهِ اِنّی ذُوعَیالٍ وَ عَلَیَّ دَینٌ وَقَدِ اِشتَدَّتِ حالِی، فَعَلّمنی دُعاءً، اَدعُوا اللهَ عزوجل بِهِ لِیَرزُقَنِی ما اَقضی بِهِ دَینی وَاستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی.

فَقالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم یا عَبدَاللهِ تَوَضَّاً وَ أسبِع وُضُوءَکَ ثُمَّ صَلِّ رَکعَتَینِ تُتِمُّ الرُّکُوعَ والسُّجُودَ ثُمَّ قُل: یا ماجِدُ یا واحِدُ یا کَریمُ [یا دائِمُ] اَتَوَجَّهُ اِلَیکَ بِمُحَمَّدٍ نَبیِّکَ نَبِیِّ الرَّحمَةِ یا مُحَمَّدٌ یا رَسُولَ اللهِ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِکَ اِلَی اللهِ رَبِّکَ وَ رَبّی وَ رَبِّ کُل شَئی اَنِ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَاَسألُکَ نَفحَةً کَریمَةً مِن نَفَحاتِکَ وَ فَتحاً یَسِیراً وَرِزقاً واسِعاً اَلُمُّ بِهِ شَعثِی وَاَقضَی بِهِ دَینِی وَاَستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی».[1]

حضرت باقر علیه السلام فرمود: مردی خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید و عرض کرد:‌ ای رسول خدا من مردی هستم عیال‌وار و قرض دار، و حالم سخت شده، پس دعایی به من بیاموز که با آن به درگاه خدای عزوجل دعا کنم تا به من روزی دهد به مقداری که با آن قرضم را ادا کنم و به‌وسیله آن بر (مخارج) نان‌خورها و عیالم کمک جویم. پس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:‌ ای بنده خدا وضوی خوب و کاملی بساز، و سپس دو رکعت نماز بخوان و رکوع و سجودش را کامل و نیکو به‌جا آور، سپس (بعد از نماز) بگو:

«یا ماجِدُ یا واحِدُ یا کَریمُ [یا دائِمُ] اَتَوَجَّهُ اِلَیکَ بِمُحَمَّدٍ نَبیِّکَ نَبِیِّ الرَّحمَةِ یا مُحَمَّدٌ یا رَسُولَ اللهِ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِکَ اِلَی اللهِ رَبِّکَ وَ رَبّی وَ رَبِّ کُل شَئی اَنِ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَاَسألُکَ نَفحَةً کَریمَةً مِن نَفَحاتِکَ وَ فَتحاً یَسِیراً وَرِزقاً واسِعاً اَلُمُّ بِهِ شَعثِی وَاَقضَی بِهِ دَینِی وَ اَستَعِینُ بِهِ عَلی عِیالِی».

در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام نقل‌شده است چنین آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

  «عَن اَبی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: عَلَّمَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم هذَا الدُّعاءَ:

  یا رازِقَ المُقِلَّینَ، یا راحِمَ المَساکینِ، یا وَلِی المُؤمِنینَ، یاذَا القُوَّةِ المَتینِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ وَ ارزُقنی وَ عافِنی وَاکفِنی ما اَهَمَّنی».[2]

در روایت دیگری حضرت امام موسی کاظم   علیه السلامدعایی برای روزی فرموده است و آن دعا این است:

«یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ اَسأَلُکَ بِحَقِّ مَن حَقُّهُ عَلَیکَ عَظیمٌ اَن تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَرزُقَنِی العَمَلَ بِماَ عَلَّمتَنی مِن مَعرِفةِ حَقِّکَ وَ اَن تَبسُطَ عَلَی ما حَظَرتَ مِن رِزقِکَ».[3]

[1] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص333،ح6.

[2] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص333،ح7.

[3] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص334،ح11.

بیرون آمدن یوسف از چاه به واسطه صلوات

«عَن مِسمَعٍ عَن اَبِی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: لَمّا طَرَحَ اِخوَةُ یُوسُفَ، یُوسُفَ فِی الجُبِّ، اَتاهُ جَبرَئیلُ فَدَخَلَ عَلَیهِ فَقالَ: یا غُلامُ ما تَصنَعُ ههُنا؟

فَقالِ: اِنَّ اِخوَتی اَلقُونِی فِی الجُبِّ.

قال: فَتُحِبُّ اَن تَخرُجَ مِنه؟

قال: ذاکَ اِلَی اللهِ عزوجل اِنَّ شاءَ اَخرَجَنی

قالَ: فَقالَ لَهُ اِنَّ اللهَ تَعالی یقُولُ لَکَ: اُدعُنی بِهذا الدُّعاءِ حَتّی اُخرِجَکَ مِنَ الجُبِّ

فَقالَ له: وَ مَا الدُّعا؟

فَقالَ: قُل: اَللّهمَّ اِنّی اَسألُکَ بِأنَّ لَکَ الحَمدَ، لا اِلهِ اَلّا اَنتَ المَنّانُ بَدیعُ السَّماواتِ وَالاَرضِ ذُوالجَلالِ وَالاِکرام اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَ لِی مِمّا اَنَا فِیهِ فَرَجَا وَ مَخرَجاً.

ثُمَّ کانَ مِن قِصَّتِةِ ما ذَکَرَ اللهُ فی کِتابِهِ».[1]

مسمع از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود :وقتی برادران یوسف او را به چاه انداختند. جبرئیل نزدش آمد و گفت:‌ ای جوان در اینجا چه میکنی؟

یوسف گفت: برادرانم مرا به این چاه افکندند.

جبرئیل گفت: می خواهی که از این چاه بیرون بیایی؟

یوسف گفت :این با خدای عزوجل است اگر بخواهد مرا بیرون می آورد.

امام صادق علیه السلام فرمود: پس جبرئیل به او گفت: به‌راستی خدای تعالی به تو می فرماید :مرا با این دعا بخوان تا از چاه بیرونت آورم.

یوسف گفت :آن دعا، کدام است؟

جبرئیل گفت: بگو: «اَللّهمَّ اِنّی اَسألُکَ بِأنَّ لَکَ الحَمدَ، لا اِلهِ اَلّا اَنتَ المَنّانُ بَدیعُ السَّماواتِ وَالاَرضِ ذُوالجَلالِ وَالاِکرام اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَ لِی مِمّا اَنَا فِیهِ فَرَجَا وَ مَخرَجاً».

امام صادق علیه السلام فرمود :پس داستان یوسف همان شد که خداوند متعال در کتابش قرآن مجید یاد فرموده است.

[1] اصول کافی با ترجمه مصطفوی، ج4، ص339،ح4.

صلوات و فراموش شدن حاجت

«عَن اَبِی‌عَبدِاللهِ علیه السلام قالَ: اِنَّ العَبدَ لَتَکُونَ لَهُ الحاجَةُ اِلَی اللهِ عزوجل فَیَبدَأ بِالثَّناء عَلَی اللهِ و الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ حَتّی یَنسی حاجَتَهُ فَیَقضِیهَا اللهُ لَهُ مِن غَیرِ اَن یَسألَهُ اِیّاها».[1]

از امام صادق علیه السلام نقل‌شده است که آن حضرت فرمود :گاه بنده حاجتی دارد که از خداوند متعال می خواهد درخواست کند. [قبل از درخواست حاجت] ابتدا ثنای الهی را می‌گوید و صلوات بر محمد و آل محمد می فرستد. به‌قدری مشغول ثناگویی خدا و صلوات بر محمد و آل محمد می‌شود که فراموش می‌کند حاجتش را از خدا درخواست نماید .خداوند متعال حاجت چنین شخصی را بدون آنکه از خدای منان سؤال کند برآورده می سازد.

[1] وسائل الشیعه حر عاملی، ج4، ص1187، ح9014.

دعا در قنوت نماز

از عبیدالله حلبی که یکی از اصحاب برجسته امام صادق علیه السلام بوده است نقل‌شده که گفت امام صادق در دعای قنوت نماز جمعه این‌چنین دعا میکرد.

«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی اَئِمَّةِ المُسلِمینَ. اللّهُمَّ اَجعَلنی مِمَّن خَلَقتَهُ لِدینِکَ وَ مِمَّن خَلَقتَهُ لِجَنَّتِکَ».

خدایا بر محمد و بر امامان مسلمانان صلوات فرست. بار خدایا مرا از کسانی قرار ده که برای دین خود آفریدی و از آنان که برای بهشتت خلق کردی.[1]

روایت در واقع ارشاد کننده است به اینکه ما هم در قنوت نمازهایمان این‌چنین دعا نماییم، حال هیچ فرق ندارد که در قنوت نماز جمعه باشد یا غیر نماز جمعه.

[1] نهج الذکر، ج4، ص448، ح3121، به نقل از تهذیب الاحکام، ج3، ص18، ح63.

صلوات فرستنده از اصحاب امام زمان عجل الله فرجه الشریف خواهد بود

«عَن جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدَ عَن آبائِهِ علیهم ‌السلام: مَن قالَ عَقِیبَ الجُمُعَةِ سَبعَ مَرّات «اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَ آلَ مُحَمَّدٍ» کانَ مِن اَصحابِ القائِمِ علیه السلام»[1]

از امام صادق از پدران گرامی و بزرگوارش علیهم السلام روایت شده است که فرمودند: هر کس بعد از نماز جمعه هفت مرتبه بگوید «اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَ آلَ مُحَمَّدٍ» از اصحاب امام زمان عجل الله فرجه الشریف خواهد بود.

[1] بحار الانوار، ج90، ص65، ح8.

تعداد صلواتی که در روز مستحب و سنت است

«عَن عُمرِ بنِ یزیدٍ قالَ: قالَ لی ابُو عَبداللهِ علیه السلام یا عُمَرَ اِنَّ مِنَ السُّنَّةِ اَن تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ‌بَیتِهِ فی کُلِّ جُمُعةٍ اَلفَ مَرَّةٍ وَ فی سایِرِ الأَیّامِ مِائَةَ مَرَّةٍ».[1]

از عمر بن یزید روایت‌شده است که گفت :امام صادق علیه السلام به من فرمود :‌ای عمر به‌درستی و تحقیق مستحب است که انسان در هر روز جمعه، هزار مرتبه و دیگر روزها صد مرتبه بر محمد و اهل‌بیت محمد صلوات فرستد.

[1] بحار الانوار، ج89، ص315، ح24

ثبت صلوات در دفترچه های نورانی

« عَن عُمَرِ بنِ یَزیدِ قالَ :قالَ لی اَبُو عَبدُاللهِ :یا عُمَرُ اِنَّهُ اِذا کانَ لَیلَةُ الجُمُعَةِ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ مَلائِکَةٌ بِعَدَدِ الذَّرِّ، فی اَیدیهِم اَقلامُ الذَّهَبِ وَ قَراطِیسُ الفِضَّةِ، لا یَکتُبُونَ اِلی لَیلَةِ السَّبتِ الّا الصَّلاةَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صلی‌الله عَلَیهِ وَ عَلَیهِمَ فَاَکثِر مِنها ».[1]

از عمر بن یزید روایت‌شده است که گفت: امام صادق علیه السلام به من فرمود :‌ای عمر! هنگامی‌که شب جمعه می‌شود، به تعداد مورچگان (تعداد مورچگان را در عالم خدا می داند) از آسمان، فرشته فرود می آید و در دستانشان قلم های زرین و کاغذهای نقره ای است، که تا شب شنبه چیزی در آن نمی نویسند، مگر صلوات بر محمد و آل محمد که صلوات خدا بر پیامبر و بر آل پیامبر باد. پس بسیار صلوات بفرستید.

[1] بحار الانوار، ج89، ص315، ح24

صلواتی که برای فرستنده آن تا یک سال گناه نوشته نمی شود

«عَنِ الاِمام الصّادِق علیه السلام مَن قالَ بَعدَ صَلاةِ الفَجرِ اَو بَعدَ صَلاةِ الظّهرِ: اللّهُمَّ اجعَل صَلَواتِکَ وَ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ وَ رُسُلِکَ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ لَم یکتَب عَلَیهِ ذَنُبٌ سَنَةً».[1]

از امام صادق علیه السلام روایت‌شده است که آن حضرت فرمود: هر کس بعد از نماز صبح یا بعد از نماز ظهر بگوید «اللّهُمَّ اجعل صَلَواتِکَ وَ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ وَ رُسُلِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» تا یک سال برایش گناه نوشته نمی شود

مرحوم میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی در کتاب آئین جمعه چند روایت نقل می‌کند که هر یک از روایات بیان‌کننده این است که اگر کسی صلوات خاصی را در زمان‌های خاصی بفرستد بر او گناه یک سال نوشته نمی شود. من‌جمله این روایت است که همین صلوات را که در روایت فوق‌الذکر بیان کردیم ایشان می‌گوید هر کس این صلوات را بعد از نماز صبح و نماز جمعه بفرستد تا یک سال بر او گناه نوشته نمی شود.[2]

سپس می‌گوید: در کتاب مرحوم آخوند فشارکی نقل نموده کسی که این صلوات را بعد از نماز صبح و نماز ظهر جمعه بفرستد تا یک سال گناه بر او نوشته نشود، بعد فرموده به این معنی که یا گناه نمی کند و یا توفیق توبه پیدا می‌کند. در روایت دیگری که از کتاب بحارالانوار نقل کرده است چنین می‌گوید که:

حضرت صادق علیه السلام به ابی بصیر فرمودند: هر کس روز جمعه بعد از نماز صبح این صلوات را بفرستد بر او گناه یک سال نوشته نمی شود. صلوات این است: «اَللّهُمَّ اجعَل صَلَواتُ مَلائِتِکَ وَ حَمَلَةِ عَرشِکَ وَ جَمیع خَلقِکَ وَ سَمائِکَ وَاَرضِک وَ اَنبِیائِکَ وَ رُسُلِکَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».[3]

در روایت سوم که از کتاب بحارالانوار نقل کرده است چنین می‌گوید که: بعد از نماز صبح و ظهر این صلوات را «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم» بفرستد، تا یک سال گناه بر او نوشته نمی شود . [4]

[1] نهج الذکر،ج 4، ص 444، ح3113، به نقل از مصباح المتهجد، ص368، ح497؛ جمال الاسبوع، ص261؛ مصباح کفعمی، ص557؛ بحار الانوار، ج89، 331،ح4.

[2] آئین جمعه موسوی اصفهانی، ص448، به نقل از بحاالانوار، ج90، ص65.

[3] آئین جمعه موسوی اصفهانی، ص448، به نقل از بحار الانوار، ج89، ص354.

[4] آئین جمعه موسوی اصفهانی، ص448، به نقل از بحار الانوار، ج89،ص363.

رسیدن صلوات مؤمنان به پیامبر

«قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم صَلّوُا عَلَی وَسَلِّمُوا؛ فَاِنَّ صَلاتَکُم وَ سَلامَکُم یبلُغُنی اَینَما کُنتُم».[1]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بر من صلوات بفرستید؛ چون صلوات و سلام شما، هر کجا که باشید، به من می‌رسد.

«قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم حَیثُما کُنتُم فَصَلُّوا عَلَی؛ فَاِنَّ صَلاتَکُم تبلُغُنی».[2]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کجا که بودید، بر من صلوات بفرستید؛ چون صلوات شما به من می‌رسد.

«عَن رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم اِنَّ للّهِ مَلائِکَةً سَیاحینَ فِی الاَرضِ، یُبَلّغُونی مِن اُمَّتی السَّلامَ».[3]

از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم روایت ‌شده است که آن حضرت فرمود :خداوند متعال، فرشتگانی دارد که در زمین می گردند و سلام امتم را به من می رسانند.

«قالَ الصّادق :علیه السلام صَلّوُا اِلی جانِبِ قَبرِالنَّبِی وَ اِن کانَت صَلاة المُؤمِنینَ تَبلُغُهُ اَینَما کانوا».[4]

امام صادق علیه السلام فرمود: در کنار قبر پیامبر صلوات بفرستید، هرچند که صلوات مؤمنان هر کجا که باشند به ایشان می‌رسد.

«عَن اَبِی الدَرداء قال رَسُولُ الله صلی الله علیه و آله و سلم اَکثروا الصَّلاةَ عَلیّ یومَ الجُمعَةِ؛ فَاِنَّهُ مَشهُودٌ تَشهَدُهُ المَلائِکةُ، وَاِنَّ اَحَداً لَن یصَلِّی عَلَیّ اِلّا عُرِضَت عَلَیّ صَلاتُهُ حَتّی یفرُغَ مِنها. قُلتُ: وَ بَعدَ المَوتِ؟

قالَ: وَ بَعدَ المَوتِ، اِنَّ اللهَ حَرَّمَ عَلَی الاَرضِ اَن تَأکُلَ اَجسادَ الاَنبِیاء، فَنَبِیُّ اللهِ حَیُّ یُرزَقُ».[5]

به نقل از ابودرداء پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روز جمعه، فراوان بر من صلوات بفرستید؛ زیرا در روز جمعه فرشتگان همه‌ جا حاضر می شوند، و هرکس بر من صلوات بفرستد، صلواتش به من ابلاغ می‌شود، تا آنگاه‌ که از صلوات فرستادن، فارغ شود.

ابی درداء می‌گوید من گفتم: حتی بعد از مرگ؟

رسول خدا فرمود: حتی بعد از مرگ، [چون] خداوند زمین را ممنوع کرده است که جسدهای پیامبران را بخورد .پس پیامبر خدا زنده است و روزی می خورد.

«قال الصادق :علیه السلام مَن صَلی عَلَی النَّبِی وَ آلِهِ مأةَ مَرَّةٍ فی کُلِّ یوم، اَسَداها سَبعُونَ اَلفَ مَلَکٍ یُبَلّغُها اِلی رَسُولِ اللهِ قَبلَ صاحِبِه».[6]

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس در هر روز، صد مرتبه بر پیامبر و خاندان او صلوات بفرستد، هفتاد هزار فرشته دست هایشان را به‌سوی آن صلوات‌ها دراز می کنند تا هر یک، زودتر از دیگری، آن‌ها را به پیامبر خدا برسانند.

«عَنَ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم اَکثِروُا عَلَی الصَّلاةَ فی یومِ الجُمَعَةِ؛ فَاِنَّهُ لَیسَ اَحَدٌ یصَلّی عَلَی یومَ الجُمُعَةِ اِلّا عُرِضَت عَلَی صَلاتُهُ».[7]

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت ‌شده است که آن حضرت فرمود: در روز جمعه، فراوان بر من صلوات بفرستید؛ زیرا هیچ‌ کس نیست که در روز جمعه بر من صلوات بفرستد، مگر آن‌که صلواتش به من رسانده می‌شود.

[1] نهج الذکر،ج 4، ص 350، ح2980، به نقل از بحار الانوار، ج83، ص324، ح24.

[2] نهج الذکر،ج 4، ص 350، ح2982، به نقل از کنز الفوائد، ج2، ص152.

[3] نهج الذکر،ج 4، ص 350، ح2983، به نقل از امالی شیخ صدوق، ص 389، ح501.

[4] نهج الذکر،ج 4، ص 352، ح2986، به نقل از الکافی، ج2، ص 553، ح7.

[5] نهج الذکر،ج 4، ص 352، ح2985، به نقل از مجمع البیان،ج 10، ص708.

[6] نهج الذکر،ج 4، ص 352، ح2985، به نقل از مجمع البیان،ج10،ص 708.

[7] نهج الذکر،ج 4، ص 352، ح2984، به نقل از کنز العمال، ج1، ص494، ح2178.

صلوات سبب دوام محبت است

مرحوم احمد بن محمد حسینی اردکانی در کتاب مجمع الصلوات می‌گوید: مرحوم ملاحسین کاشفی سبزواری در بعضی از رساله ­هایش فوایدی را برای صلوات بیان کرده است که از جمله آن فواید این است که هر کس بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، باعث دوام محبت نسبت به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می­ گردد. زیرا محب و دوستدار هر چه محبوب را بیشتر یاد کند، محاسن و مناقب او در خاطرش بیشتر خطور می‌کند، و هر چه محبوب بیشتر در ذهن و خاطرش ظهور نماید، محبت و مودتش نسبت به محبوب زیادتر می‌شود. تا به حدی می‌رسد که دوستی او تمام دل را فرا می‌گیرد، و دیگر به چیزی فکر نکرده و به محبت دیگری نمی پردازد. چنین محبتی دائم و قائم است.[1]

و مخفی نماند که بر دوام محبت رسول خدا و آل اطهرش نتایج کلی مترتب است. که ما به‌ عنوان نمونه با تمسک به روایات به چند مورد اشاره می­ کنیم:

«عُن جابِرِ عَن اَبی جَعفَرِ مُحَمَّدَ بنِ عَلِّی الحُسینِ عَن عَلِّی بنِ الحُسینِ عَن اَبیهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم حُبّی وَ حُبُّ اهل‌بیتی نافِعٌ فی سَبعَةِ مَواطِن اَهوالُهُنَّ عَظیمَةٌ: عِند الوَفاتِ وَ فِی القَبرِ وَ عِندَ النُّشُورِ وَ عِندَ الکِتابِ وَ عِندَ الحِسابِ وَ عِندَ المیزانِ وَ عِندَ الصِّراطِ».[2]

جابر، از امام باقر و او از امام سجاد و او از امام حسین علیهم‌ السلام، روایت کرده است که امام حسین علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: محبت من و محبت اهل‌بیت من در هفت مکان بسیار بزرگ و هولناک نافع است. هنگام مردن، در قبر، هنگام حشر و نشر، هنگام حساب‌ و کتاب، هنگامی‌ که به نامه اعمال در میزان رسیدگی می ­کنند، و هنگام عبور از صراط.

«عَنِ السَّکُونِی عَنِ الصَّادِقِ عَن آبائِهِ علیهم‌السلام قالَ: قالَ رَسُول اللهِ أثبَتُکُم قَدَماً عَلَی الصِّراطِ أشَدُّکُم حُبّاً لِاهل‌بیتی».[3]

سکونی، از امام صادق و او از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ثابت‌ قدم‌ ترین شما بر پل صراط کسی است که بیشتر اهل‌بیت من را دوست داشته باشد.

[1]. مجمع الصلوات،ج1،ص148.

[2]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح3.

[3]. بحارالانوار،ج27،ص158،ح 5.