رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به اتفاق امت و روایات وارده حبیب‌الله است مانند این روایت که:
خداوند متعال به حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام خطاب کرد: ای موسی به شکرانه این که من تو را به کلیمی و هم‌صحبتی خود انتخاب کردم در توحید و معارف ثابت‌قدم باشد و دوستی محمد و آل محمد را در قلب خود جایگزین کن.
حضرت موسی عرض کرد: پروردگارا این محمد که به او اشاره می کنی کیست؟
خداوند فرمود: محمد کسی است که اسمش بر یک‌طرف عرش نوشته‌شده و اسم وصی‌اش برطرف دیگر عرش نقش بسته است. او حبیب من و پیغمبر آخرالزمان است. من تو را به‌واسطه او و از عرق او آفریدم .او محبوب من است. پس در توحید و معارف ثابت قدم باش و محبت حضرتش را در دلت ثابت نگهدار.
حضرت موسی عرض کرد: پروردگارا من در نزد تو محبوب ترم یا او؟
خداوند فرمود: ای موسی تو کلیم من هستی و او حبیب من است و بین کلیم و حبیب فرق‌هاست
حضرت موسی عرض کرد پروردگارا چه فرقی است میان این دو؟
خطاب شد کلیم هر چه کند بنا به رضای ما باشد اما حبیب هر چه ما کنیم به رضای اوست
کلیم آن است که ما را دوست دارد لکن حبیب آن است که ما او را دوست داریم
کلیم آن است که چهل روز، روزه میدارد و شب را به عبادت می گذراند تا ما با او سخن‌گوییم اما حبیب آن است که وقتی خواب است، جبرئیل را با براق می فرستیم تا او را به عرش آورد تا عرش را به قدومش مزین کنیم[1]
در روایت دیگری چنین آمده است. که حضرت زهرا صلوات الله علیها در دعای بعد از نماز عصر از خدا این‌چنین می خواهد:
«اَللّهُمَّ ذَا الرَّحمَةِ الواسِعَةِ، وَالصَّلاةِ النّافِعَةِ الرّافِعَةِ، صَلِّ عَلی اَکرَمِ خَلقِکَ عَلَیکَ، وَاَحَبِّهِم اِلَیکَ، وَاَوجَهِهِم لَدَیکَ، مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ»[2]
بار خدایا! ای صاحب رحمت گسترده، صلوات و درود سودمندِ رفعت بخش، ارجمندترین و گرامی‌ترین و بلندمرتبه‌ترین و بزرگ‌ترین و کامل‌ترین صلواتی را که بر پیامبری از پیامبرانت، و امینی از امنای وحی‌ات فرستاده ای، بر گرامی‌ترین و محبوبترین و معتبرترین آفریده‌ات. در نزدت، محمد، بنده‌ات و فرستاده‌ات و برگزیده برای ابلاغ پیام‌های ارزنده ات بفرست.
در روایت اول خداوند متعال به‌صراحت خطاب به حضرت موسی، که از پیامبران اولوالعزم است می فرماید محمد حبیب من است.
در روایت دوم هم حضرت زهرا علیها السلام در هنگام دعا کردن، خداوند متعال را خطاب قرار داده، این‌چنین عرضه میدارد: خدایا گرامی‌ترین و بلندمرتبه‌ترین و بزرگ‌ترین و کامل‌ترین صلواتی را که بر پیامبری از پیامبرانت فرستاده‌ای، بر گرامی‌ترین و محبوبترین و معتبرترین آفریده‌ات در نزدت، محمد، ... بفرست.
از اینکه فاطمه زهرا علیها السلام خداوند را مخاطب قرار داده و از رسول گرامی اسلام باعظمت یاد می‌کند. و در میان اوصافی که برای آن حضرت می‌آورد، می‌گوید: همان محمدی که محبوبترین آفریده‌ات است معلوم می‌شود که حضرت محمد محبوبترین آفریده خداست.
وقتی به شهادت روایات معلوم گردید رسول گرامی اسلام حبیب خداست. و به‌حکم عقل هم ثابت گردید که هر آن‌کس دوست حبیب‌الله باشد دوست خدا هم هست. چون دوست دوست، دوست است. و از طرف دیگر صلوات بر محمد و آل محمد از نشانه های تعظیم و تجلیل آنان است پس صلوات فرستنده با تعظیمی که نسبت به آنان دارد. درواقع اظهار و ابراز میدارد که دوست محمد و آل محمد است. و کسی که دوست حبیب‌الله شد. دوست خدا هم می‌شود. یعنی به‌واسطه صلوات هم دوستی صلوات فرستنده به خدای سبحان ثابت می‌شود، و هم دوستی خدای منان به صلوات فرستنده. پس در نتیجه ثابت می گردد که صلوات فرستنده محبوب خداست.
[1] قوامیس الدرر،ص314
