صلوات مایه رشد انسان
«قالَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله و سلم: صَلّوُا عَلَی فَاِنَّها زَکاةٌ لَکُم».[1]
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بر من صلوات بفرستید، زیرا صلوات، مایه رشد شماست.
عَن رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم اَیما رَجُلٍ مُسلِم لَم یکُن عِندَهُ صَدَقَةٌ، فَلیقُل فی دُعائِهِ: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ، وَ صَلِّ عَلَی المُؤمِنینَ وَ المُؤمِناتِ، وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِماتِ. فَاِنَّها لَهُ زَکاةٌ.[2]
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که آن حضرت فرمود: هر مرد مسلمانی که صدقه [برای دادن] نداشت، در دعایش بگوید:
«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ، وَ صَلِّ عَلَی المُؤمِنینَ وَ المُؤمِناتِ، وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِماتِ».
زیرا این صلوات برای او زکات و مایه رشد است.
آنچه از روایت به‌حسب ظاهر استفاده می‌شود این است که برای چنین عملی، صلوات باید به همان نحوی باشد که در روایت وارد شده است.
زیرا صلواتی به‌عنوان صدقه محسوب می‌شود و به عنوان رشد برای انسان قرار می گیرد، که در آن صلوات بر مؤمنین و مؤمنات، و مسلمین و مسلمات صلوات فرستاده شود.
زیرا صدقه را باید به کسی داد که نیازمند و محتاج باشد، چون در بین مؤمنین و مؤمنات، مسلمین و مسلمات فرد نیازمند وجود دارد. وقتی انسان بدین نحوی که در روایت آمده است صلوات می فرستد. درواقع به فرد نیازمند کمک کرده و به او صدقه داده است.
و علاوه بر این همان‌گونه که در منابع فقهی وجود دارد. صدقه را به فرد نیازمندی که مؤمن و مسلمان است باید داد.
و لذا چنین صلواتی به‌عنوان صدقه و مایه رشد محسوب می گردد.
و اما اینکه بر پیامبر صلوات فرستاده می‌شود، بدین خاطر است، که چنین عملی به‌عنوان صدقه مقبول درگاه الهی است قرار گیرد. و الله العالم.
